Ενδιαφέρον

Πριν από λίγο, μπήκα στο in.gr και βρήκα αυτή την είδηση, την οποία παραθέτω αυτούσια:

"Τα ιστολόγια (blogs) δεν υπάγονται στο νόμο περί ηλεκτρονικού τύπου. Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης με την υπ’ αριθ. 44/2008 σε δίκη που αφορούσε υπόθεση προσβολής της προσωπικότητας μέσω ιστολογίου.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, το δικαστήριο προχώρησε -για πρώτη φορά στα σύγχρονα δικαστικά χρονικά της χώρας- στον ορισμό για την έννοια και τη φύση των ιστολογίων, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της έκφρασης που συνεπάγεται «η διαδραστική τους φύση και η συνδιαμόρφωση του περιεχομένου τους από τους αναγνώστες με την ανάρτηση σχολίων».
Επίσης αναγνώρισε ότι η ανωνυμία των ιστολόγων δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, «διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο», αλλά και την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου προκειμένου να καλυφθεί το «κενό νόμου».
Με βάση την ίδια απόφαση, θεωρείται πως «μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας».
Τέλος το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρία που παρέχει τον διαδικτυακό χώρο δεν έχει ευθύνη για όσα δημοσιεύονται στα ιστολόγια την τεχνολογική πλατφόρμα των οποίων παρέχει στους χρήστες.
Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος», αλλά και στο blog Infromation Law".

Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και το ανάρτησα για να το διαβάσουμε. Θα ψάξω να βρω την απόφαση και αν καταλάβω κάτι παραπάνω, θα σας το μεταφέρω. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν η ιστορία θα έχει και δικαστική συνέχεια...

Καλό σας βράδυ. Συγνώμη που σας έπρηξα σήμερα.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη

Έγραψα το πρωί ένα σχόλιο στο καινούριο ποστ που ανέβασε η Χρυσούλα (www.xrysoulini1969.blogspot.com). Και έκανα κάτι που στενοχώρησε όλους μας. Και το χειρότερο είναι ότι το ειδε και η κόρη της, η οποία τώρα δίνει Πανελλήνιες και το τελευταίο που χρειάζεται είναι περισσότερη πίεση. Άφησα να εννοηθεί άθελά μου κάτι άσχημο για τη Χρυσούλα, το οποίο βέβαια δεν ισχύει ούτε με σφαίρες. Άλλο έλεγα, εξέθετα την προσωπική μου άποψη, αλλά πραγματικά δεν ακούστηκε καλά όταν το ξαναδιάβασα κι εγώ.

Μπήκα πριν στη σελίδα της Χρυσούλας και άφησα ένα καινούριο σχόλιο. Όμως, αισθάνομαι ότι πρέπει κι από εδώ, από τη δική μου αυλή, να της ζητήσω μια μεγάλη ειλικρινή συγνώμη, και από την ίδια και από την κόρη της, που προκάλεσα σύγχυση και χαλάσαμε τις καρδιές μας τέτοιες ημέρες. Με την ελπίδα να γίνει η συγνώμη μου δεκτή.

Καλό απόγευμα

Κοκκινοσκουφίτσα

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεύρωση!

Η παρούσα ανάρτηση προειδοποιώ ότι ανεβαίνει καθαρά από τσαμπουκά. Επειδή σήμερα την είδα Μπουμπουλίνα. Κι ως εκ τούτου, αποφάσισα να ρίξω μια μούτζα να! σε ό,τι με (αυτο)περιορίζει και με κάνει να φοβάμαι και να προχωρήσω. Να παίξω το κρυφτούλι με τις ανησυχίες μου και μετά να τους τη βγω στη γωνία και να τους κάνω "Τσααα!!!". Έτσι, για να τρομάξουν αυτές μία φορά. Τουλάχιστον για σήμερα.

Αυτό άλλωστε δεν λένε ότι πρέπει να κάνεις για να ξεπεράσεις τους φόβους σου; Να τους κοιτάξεις κατάματα και αν μπορείς να περάσεις από μέσα τους μέχρι να διαλυθούν στον αέρα και να καταλάβεις ότι εσύ τους έπλασες; Ε, αυτό κάνω τώρα που γράφω τούτο το σεμνό ταπεινό ποστίδιο.

Να είσαι καθωσπρέπει, έλεγα στον εαυτό μου. Και να συμπονάς. Και όπου μπορείς, να δίνεις ένα χέρι βοήθειας. Και αυτό το έκανα για πολύ καιρό. Πολύ πολύ καιρό. Κάποτε ήξερα γιατί. Για την απλή απόλαυση που σου δίνει η αγαθή προαίρεση, η καθαρή από εγωιστικά κίνητρα. Ύστερα μεγάλωσα, κοινωνικοποιήθηκα, έπιασα και δουλειά. Πρώτο κανόνι. Επίμονες σκέψεις "Μήπως δεν είμαι αρκετά καλή επαγγελματίας; Γιατί δεν τα ξέρω όλα; ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΩ ΟΛΑ;" Χρόνια ολόκληρα με την αμφιβολία. Και οι υποχωρήσεις κι οι θυσίες γίνονταν όχι από αγάπη (για μένα, για τη δουλειά μου, για τους συνεργάτες μου), αλλά από φόβο. Για να καλύψω τον πανικό μου. Μήπως και δεν είμαι "αρκετή". Και ο φόβος πανταχού παρών. Έχετε δει άνθρωπο να τον φοβίζουν τα αφεντικά του και ταυτόχρονα να προσπαθεί εντατικά να έχει την εκτίμησή τους; ΕΓΩ, εδώ, παρούσα. Έτσι κάνω εγώ μια ζωή, όσους με φοβίζουν, συνήθως τους θαυμάζω και χρειάζομαι την έγκρισή τους, αλλιώς δεν γίνεται. Τρομάρα μου!

Στις σχέσεις μου να δείτε. Ε, καλά, αυτά σας τα έχω πει. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο ήμουν ειλικρινής σε όσα σας έχω πει. Αν ήμουν εγώ η τόσο καλή, η τόσο σούπερ, το τόσο θύμα των αρπάγων των "κακών" αρσενικών. Δεν ήμουν. Τίποτα από τα παραπάνω σε τόσο μεγάλο βαθμό. Μέχρι ενός σημείου, και πληγώθηκα και στενοχωρήθηκα κι έμεινα άδεια, όμως είχα ήδη και πληγώσει και πονέσει και στενοχωρήσει υποθέτω περισσότερο από όσο κατάλαβα. Και ζητούσα να με προστατέψουν, να με ορίσουν, να με θαυμάσουν ΑΛΛΟΙ, έξω από μένα, αν είναι ποτέ δυνατόν. Και διατεινόμουν ότι τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει, ότι εγώ αντίθετα ήμουν εκείνη που τους φρόντιζε όλους. Τι φορτίο είναι αυτό να βάζεις σε ξένους ώμους; Κι αυτό στις καλές περιπτώσεις. Γιατί στις κακές, αν ο καρχαρίας μυριστεί φρέσκο αίμα, θα έρθει. Και θα ζητήσει ό,τι θέλει. Και ξέρει ότι θα τα πάρει.

Οι φίλοι μου ... άλλοι εδώ κι άλλοι εκεί. Δεν λυπόμουν πάντοτε όταν κάποιος χανόταν από τον κύκλο μου, μου ήταν πιο εύκολο να φεύγουν μόνοι τους εκείνοι που δεν ήταν "της καρδιάς" παρά να χρειαστεί να τους το πω εγώ πρώτη. Σήμερα υπάρχουν δυο τρεις καλοί κι αληθινοί και πολλοί γνωστοί. Δεν έχω πρόβλημα στο να δημιουργήσω περαστικές και ανάλαφρες παρουσίες σε παρέες (κάτι σαν guest), το πρόβλημα είναι στο παραπάνω. Εκεί δυσκολεύομαι πολύ. Κι ομολογώ ότι αρχικά η ανωνυμία που μου πρόσφερε ετούτο εδώ το μέρος με βοήθησε πολύ να πω τα πράγματά μου σε σας. Και πόσο χαίρομαι γι΄αυτό φαίνεται, διότι τους πιο πολλούς από εσάς σας θεωρώ φίλους, κι ας μην σας έχω δει από κοντά τους περισσότερους.

Στοπ. Σηκώνω το λάβαρο της σημερινής μου επανάστασης. Δεν θα φοβηθώ άλλο σήμερα. Τ' ακούς φόβε πούστη; Για σήμερα μόνο, δεν θα κάνεις ό,τι γουστάρεις. Σου παίρνω τα ηνία κι αναλαμβάνω εγώ. Θα αναπνεύσω και θα τρέξω να καλύψω το χαμένο έδαφος. Κι εσύ θα ψάχνεις να με βρεις. Για να κερδίσω πίσω την αξιοπρέπειά μου, να μπορώ να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να λέω "Μαγκιά σου ρε, και τα λάθη και τα σωστά σου". Το σούρσιμο είναι που δεν μπορώ άλλο πια ρε παιδιά. Όχι άλλο σούρσιμο. Δεν το σηκώνω πια.

Και πού είσαι Φόβε; Αν τυχόν μου έχεις στήσει καραούλι σήμερα, να ξέρεις ότι θα κρατάω γερό όπλο: τον τσαμπουκά μου. Και θα σε βαρέσω στο δόξα πατρί.

Καλό απόγευμα σε όλους σας

Yes, Ι (Kokkinoskoufitsa) can!

Πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες, μετά από πολλές και επαναλαμβανόμενες, απεγνωσμένες θα έλεγα, παρακλήσεις σας (...), έφτασε η κρίσιμη εκείνη ώρα που όλοι περιμένατε με αγωνία: θα σχηματίσω την δική μου Κυβέρνηση, με εμένα βέβαια στη θέση της Πρωθυπουργού - πρίμας μπαλαρίνας (το τελευταίο το κότσαρα γιατί α) Πρωθυπουργός είμαι, ό,τι θέλω λέω και κάνω β) είναι παιδικό μου απωθημένο κι ο ψυχολόγος μου μου λέει να τα ξεφορτώνομαι αυτά σιγά σιγά).

Διάλεξα τη σημερινή μέρα για να ανακοινώσω το τελικό σχήμα, διότι είναι μεγάλη γιορτή, Κωνσταντίνου κι Ελένης, η μισή Ελλάδα μας γιορτάζει σήμερα. Χρόνια Πολλά σε όλους τους φίλους που γιορτάζουν, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι!

H ψηφοφορία ανέδειξε τους κάτωθι:

Υπουργός Εσωτερικών: Εγώ (εναλλακτικά ο kakos lykos, που νομίζω ότι θα τα έβγαζε πέρα μια χαρά, γιατί έχει εμπειρία από σχολικές αίθουσες, ήτοι από μικρές κοινωνίες)

Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Εγώ (εναλλακτικά η kwlogria - δεν μπορώ ακριβώς να το αιτιολογήσω, απλώς τη φαντάζομαι να κραδαίνει ένα τεράστιο μπαζούκας σκυλοβρίζοντας τους εχθρούς της πατρίδος μας κι αυτοί να τρέπονται εις άτακτον φυγήν)

Υπουργός Εξωτερικών: Εγώ (εναλλακτικά η M, που είναι μορφωμένο κορίτσι, με δυνατή πένα, διπλωματική δεινότητα και υποπτεύομαι ότι γνωρίζει και άπταιστα πολλές ξένες γλώσσες)

Υπουργός Οικονομίας & Οικονομικών: Εγώ (εναλλακτικά την Πουαντερί μας, που αφού διοικεί τόσο ωραία τα του οίκου της, σε αυτό το Υπουργείο θα διέπρεπε και θα συγύριζε τα οικονομικά όλων μας)

Υπουργός Ανάπτυξης: Εγώ (εναλλακτικά η επτάμηνη ανηψιά μου - δεν έχω δει ξανά βρέφος να μεγαλώνει τόσο γρήγορα)

Υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: Εγώ (εναλλακτικά το Χρυσό ΠιΠι, που έχει αποδείξει την ευαισθησία της σε θέματα που αφορούν τη φύση. Άρα θα τη σεβαστεί και θα είναι δίκαιη. Αυτό το Υπουργείο είναι και δώρο για τη γιορτή της)

Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Εγώ (εναλλακτικά η Χρυσούλα, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη για αυτή τη θέση. Το έχει και πρόσφατο το ζήτημα, αφού δίνει Πανελλήνιες η κόρη της. Όλο και κάτι καλό θα έχει να προτείνει)

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Εγώ (εναλλακτικά η Mαρία η Σερραία. Με μπαμπά αγρότη και με τις μαγειρικές της ικανότητες, θα είναι σούπερ για τη θέση)

Υπουργός Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας: Εγώ (εναλλακτικά, ο Πολύκαρπος, γιατί πολύ θα ήθελα να τον δω από την άλλη πλευρά μια φορά, αυτής της "βρώμικης εξουσίας" σε ένα τέτοιο μάλιστα Υπουργείο που "τσούζει")

Υπουργός Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Εγώ (εναλλακτικά η Μαρία η διαιτολόγος μας, καθώς πάντα προσεγγίζει τα θέματα υγείας με περισσή φροντίδα και τρυφερότητα και σπεύδει αμέσως να βοηθήσει όποιον της το ζητήσει)

Υπουργός Δικαιοσύνης: Εγώ (και μόνον εγώ)

Υπουργός Πολιτισμού: Εγώ (εναλλακτικά, έχω τρεις προτάσεις, λίγο κόντρα μεταξύ τους. Πρώτα την Ελένη τη Δαφνίδη, αυτονόητο γιατί, λογοτέχνης είναι, δεύτερον την Ντόροθι, γιατί ασχολείται πραγματικά με τον πολιτισμό και τρίτον τον Χρήστο τον Φρικ, που μπορεί να μην τον ξέρω καλά, όμως αφού ασχολείται με τη μουσική σε τέτοιο βάθος και η όλη του ενέργεια βγάζει πολιτισμό, δεν μπορώ παρά να τον προτείνω)

Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής: Εγώ (εναλλακτικά η Fri, αφού κάθε τρις και λίγο όλο βολτίτσες σε νησάκια μου πάει, άρα το κατέχει το θέμα)

Υπουργός Μακεδονίας - Θράκης: Εγώ (εναλλακτικά, ο George θεωρώ ότι θα ήταν ο πλέον κατάλληλος να αναλάβει να διεκπεραιώσει τα τοπικά θέματα με απαράμιλλο στυλ. Επίσης η Σταυρούλα η Ζέρβα, κάνει υπέροχη δουλειά στο να αναδεικνύει τις ομορφιές του τόπου της, της Δράμας)

Υπουργός Μεταφορών & Επικοινωνιών: Εγώ (εναλλακτικά, η everything 53, αφού από τις αναρτήσεις της φαίνεται η αγάπη της για όλα τα μηχανοκίνητα μέσα και είναι καταπληκτική στην επικοινωνία, τόσο σε πραγματικό όσο και σε τεχνολογικό επίπεδο - διαμαντάκι είναι το μπλογκ της)

Υπουργός Επικρατείας & Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Εγώ (εναλλακτικά, τα μέλη του Λασπότοπου, ο Λασπολόγος και η Κατερίνα. Δεν θέλω να χωρίσω το ζευγάρι, ειδικά τώρα που παντρεύεται, και επειδή σήμερα γιορτάζει κι ο Λασπό, είπα να τους δώσω "πιασάρικο" Υπουργείο)

Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης: Εγώ (εναλλακτικά, και όχι για να της κάνω τη χάρη, αλλά δικαιωματικά, το Χρυσό ΠιΠι πάλι. Έχει οργώσει όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και θα ήταν η καλύτερη Πρέσβειρα Τουρισμού που θα είχαμε δει ποτέ στη χώρα μας).

Ως εδώ. Είχα κι άλλους πολλούς να προτείνω, οι παραπάνω είναι απλώς ενδεικτικές αλλά πολύ αγαπημένες επιλογές. Και τους καλώ με τη σειρά τους να παίξουν κι αυτοί (εκτός από το εφταμηνίτικο δηλαδή). Πολλά φιλιά και να περάσετε καλά απόψε αν πάτε σε γιορτή! Α, κι ευχαριστώ πολύ τον Κακό Λύκο και τη Σταυρούλα μας, που με περιέλαβαν στις Κυβερνήσεις τους και με προσκάλεσαν να παίξω αυτό το πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι!

Αν ήταν όλα ... αλλιώς

Καλημέρα σας φίλοι και φίλες μου. Τι κάνετε; Πώς περάσατε το Σαββατοκύριακό σας; Πήγατε καμία βόλτα το Σαββατόβραδο ή μείνατε σπίτι και είδατε Eurovision; Ή τα συνδυάσατε και πήγατε βόλτα σε άλλο σπίτι για να δείτε Eurovision; Εγώ την παρακολούθησα με παρεούλα και να σας πω, ούτε κρύο ούτε ζέστη, δεν ξετρελάθηκα, ούτε αγανάκτησα, απλώς η συμμετοχή μας μου φάνηκε λίγη και πάλι καλά που πήραμε και την 7η θέση.

Άλλο ήταν όμως αυτό που γέμισε το Σαββατοκύριακό μου. Το Σάββατο το πρωί είναι ημέρα αφιερωμένη στα ψώνια της εβδομάδας από χρόνια τώρα. Το σούπερ μάρκετ που πηγαίνω, τον τελευταίο καιρό έχει τοποθετήσει κι ένα σταντ με βιβλία και πολλές φορές προσφέρει αξιόλογες προτάσεις. Συνήθως το αποφεύγω να αγοράζω από εκεί βιβλία (νιώθω σαν να ψωνίζω λουλούδια από περίπτερο), αλλά τώρα τσέκαρα ένα βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη, το οποίο κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Καλέντη, με τίτλο "Αν ήταν όλα... αλλιώς" (Αυτός είναι και ο τίτλος του σημερινού ποστ). Με κέντρισε και το αγόρασα επιτόπου και το εναπόθεσα στο καρότσι μαζί με τα ζαρζαβατικά και το γάλα :)))

Μου άρεσε πάρα πολύ. Μου άρεσε υπερβολικά πολύ, μπορώ να πω. Την Αλκυόνη Παπαδάκη κατά καιρούς την θυμάμαι και την ξεχνάω και πάλι τη θυμάμαι. Σε αυτό το βιβλίο της μου φάνηκαν όλα σε θαυμαστή ισορροπία. Κι αφού το διάβασα, ένιωσα πραγματικά καλύτερα για μένα και για τον κόσμο. Ε, λίγο είναι αυτό;;

Αν σας δοθεί η ευκαιρία, διαβάστε το. Δεν θα πω τίποτα άλλο για την υπόθεση, δεν είναι άλλωστε εκεί το ζουμί για μένα, είναι κυρίως στον τρόπο που πλάθει και χειρίζεται τους χαρακτήρες της η συγγραφέας. Και για να πάρετε μια ιδέα, ορίστε μερικές φράσεις από τον περιγραφή στο οπισθόφυλλο: "Αν.... Αν.....

Αν ήταν όλα .... αλλιώς!

Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας";

Φιλιά πολλά!

Η καλοπέραση τα φταίει!

Xθες το απόγευμα μετά τη δουλειά, πήγα με πολύ καλή παρέα στην Πλάκα. Καταπληκτικός ο καιρός, ακόμη πιο καταπληκτικό το ταβερνάκι που καθίσαμε, και πού να δείτε και το Πλωμάρι τι καλό που ήτανε. Όλα καλά, όλα ωραία, κάπνισα και λιγάκι, που μόνη μου δεν το κάνω (καθότι κόρη πυροσβέστη, πατρικές καταβολές, διδαχές, κλπ κλπ κλπ).

Σήμερα το πρωί το στομάχι μου γυρίζει, το κεφάλι μου το νιώθω πανάλαφρο και όλα μου φαίνονται υπέροχα μαγευτικά. Και ακούω συνέχεια αυτό, το οποίο μου φαίνεται εξίσου υπέροχο μαγευτικό: http://www.youtube.com/watch?v=ctA89mKs6ac.

Ε ρε κράξιμο που έχω να φάω, το ξέρω, και δικαιολογημένα κιόλας, χώστε τα αλύπητα, αλλά δεν φταίω εγώ ρε παιδιά, η καλοπέραση τα φταίει!

Πάω να μαζέψω λίγο κουράγιο κι ενέργεια να απαντήσω στα σχόλιά σας στο προηγούμενο ποστ. Σας ευχαριστώ πολύ και σας φιλώ!!!

Μάνα μητέρα μαμά

Η μητέρα μου έφυγε πολύ νέα, μετά από χρόνια πάλης με τον καρκίνο το 1989.

Όμως κάθε χρόνο κι εγώ και η αδελφή μου τη γιορτάζουμε την ημέρα της μητέρας. Αν και σαν υλική υπόσταση η μαμά Μαρία έχει πια χαθεί, το πιο σημαντικό της κομμάτι, η ουσία της, υπάρχει και ζει μέσα μας, στις αναμνήσεις μας, στα κοινά μας χαρακτηριστικά, στις χειρονομίες που ξεσηκώσαμε από εκείνη ασυναίσθητα (ίσως πρόκειται για την περίφημη "κυτταρική μνήμη"). Κι όλα αυτά δεν χάνονται με τον χρόνο, μόνο γλυκαίνουν.

Να χαίρεστε τις μητέρες σας. Είτε είναι μικρές σε ηλικία, είτε μεγάλες, να μην σταματάτε στιγμή να τους δείχνετε με λόγια και πράξεις την αγάπη σας και την εκτίμησή σας. Μην τσιγκουνεύεστε. Ποτέ δεν ξέρετε ποια φορά θα είναι η τελευταία και πιστέψτε με, δεν θέλετε να μείνετε με το παράπονο ότι δεν προλάβατε ....

Κι όσες από εσάς είστε μητέρες οι ίδιες, να σας χαίρονται τα παιδιά σας, να μην βαριέστε ποτέ να παίζετε μαζί τους, είναι το καλύτερο δώρο για ένα μικρό παιδί. Αλλά νομίζω ότι το ξέρετε καλύτερα από εμένα αυτό...

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες! Και μια ξεχωριστή σκέψη για τη δική μου.

Πολλά φιλιά σε όλους!!!

PMS (Ρre - Menstrual Syndrom)

Τελικά, έχω πλάκα εγώ. Ή που ανεβάζω ανάρτηση μια φορά την εβδομάδα ή που θα τις κοπανάω δέκα δέκα την ημέρα. Ναι, αλλά τι να κάνω τώρα που η επικαιρότητα τρέχει κι έχω θέμα;

Λοιπόν, παρατηρώντας το σώμα μου να πρήζεται (κι άλλο) τις τελευταίες δύο ημέρες, τη διάθεσή μου να ανεβοκατεβαίνει υστερικά και κυρίως ότι ακύρωσα το ραντεβού που είχα σήμερα για βαφή ενώ η ρίζα έχει φτάσει μέχρι το αφτί, και βάζοντας κάτω τις ημερομηνίες, διαπίστωσα ότι ακόμη μια φορά περιμένω (αγωνία, αγωνία) ναι, περιμένω περίοδο! Ξέρετε, εκείνο το φοβερό, τρομερό, μοναδικό πράγμα που είναι αποκλειστικό "προνόμιο" εμάς των γυναικώνε κλπ κλπ. Να μη σας τα λέω, θα τα ξέρετε όλες οι φίλες του μπλογκ, αλλά και οι άντρες φίλοι όλο και κάποια ιδέα θα έχετε για το φαινόμενο από τις γυναίκες, τις συντρόφους και τις φιλενάδες σας για τις "δύσκολες μέρες του μήνα". Εκείνες τις ωραίες ημέρες που η διάθεση πιάνει πάτωμα, τα νεύρα ταβάνι και όλα τα υπόλοιπα αποσυντονίζονται τελείως. Α, να μην ξεχάσω και τον πόνο και την ενόχληση.

Μετά σκέφτηκα, τι καλά που θα ήταν αν ήξεραν οι άλλοι πώς να μου συμπεριφερθούν σε τέτοια περίπτωση, ώστε να μην οξύνουν την κακή μου ψυχολογικη κατάσταση (κοινώς, να μην φτάνουν τα νεύρα στο ταβάνι εκείνες τις ημέρες) και να λειτουργούμε όλοι καλύτερα και πιο δημιουργικά.

Έβγαλα λοιπόν έναν δεκάλογο με τα faux pas της περιόδου, κάτι σαν μάνιουαλ. Χρήσιμο για τους άντρες (σε αυτούς άλλωστε απευθύνεται κυρίως), δείγμα συμπαράστασης προς τις γυναίκες που ίσως αναγνωρίσουν κάτι από τον εαυτό τους στις παρακάτω οδηγίες. Οπωσδήποτε κάτι για να γελάσουμε λίγο. Αρχίζουμε;

1. Ποτέ δεν λέμε σε μια γυναίκα που έχει περίοδο "Πω πω, κάνεις τρομερή κατακράτηση ε; Δείχνεις τουλάχιστον 3 κιλά βαρύτερη"

2. Ποτέ δεν κοροϊδεύουμε μια γυναίκα για την κατάσταση της επιδερμίδας της όταν έχει περίοδο. Κατά την διάρκειά της τείνουμε αρκετές από εμάς να εμφανίζουμε σπυράκια, κοκκινίλες, να ανοίγουν οι πόροι του δέρματος κλπ, πράγματα που μας εκνευρίζουν από μόνα τους. Η φράση "Τι οροσειρές είναι αυτές στα μούτρα σου;" κάνουν την κατάσταση τραγικά χειρότερη.

3. Ειδικά για εργοδότες: Ποτέ δεν φορτώνουμε με υπερβολική δουλειά την γυναίκα εργαζόμενη τις ημέρες της περιόδου της. Όχι γιατί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, τι λες καλέ, μια χαρά μπορεί και παραμπορεί, αλλά ρε αδελφέ, πονάει, νιώθει σαν γουρούνι, έχει πονοκεφάλους, να της πετάς και τα deadlines στη μάπα, το καταλαβαίνεις πως είναι καταστροφή waiting to happen!

4. Ποτέ δεν θυμίζουμε σε μια γυναίκα που έχει περίοδο ότι κάποια στιγμή θα της σταματήσει και θα ησυχάσει. Η εμμηνόπαυση είναι μεγαλύτερος εφιάλτης από την εμμηνόρροια.

5. Ποτέ δεν μαλώνουμε με γυναίκα που έχει περίοδο. Δεν υπάρχει διαφυγή. Τα στοιχήματα δίνουν απόδοση 1 προς 1,5 υπέρ της.

6. Ποτέ δεν ρωτάμε μια γυναίκα που έχει περίοδο "Καλά πώς κάνεις έτσι σήμερα; Περίοδο έχεις πάλι;". Αυτή η ερώτηση κρύβει μεγάλη αναισθησία στις ντελικάτες μας ανάγκες και μας αποδεικνύει ότι δεν καταλαβαίνετε την πολυπλοκότητα του ζητήματος, άρα δεν το σέβεστε αρκετά, άρα σε τελική ανάλυση δεν μας σέβεστε (αυτό το 6ο ειδικά για τους άντρες)

7. Ποτέ δεν λέμε σε γυναίκα που έχει περίοδο "Ναι, και η φίλη μου η Κούλα/η προϊσταμένη μου στο γραφείο/η αξιωματικός στο στρατό/η αδελφή μου έχει περίοδο, αλλά δεν κάνει σαν εσένα ούτε γίνεται σαν αγελάδα". Δοκιμάστε το και θα δείτε το γιατί.

8. Ποτέ δεν προτείνουμε σε γυναίκα που περιμένει ή έχει περίοδο να πάμε σε δακρύβρεχτη ή δρακουλιάρικη ταινία στο σινεμά. Οι κρουνοί άμα ανοίξουν δεν κλείνουν ξανά.

9. Ποτέ δεν βρίζουμε γυναίκα οδηγό στο δρόμο. Ποτέ. Υπάρχει πιθανότητα να έχει περίοδο εκείνη την ημέρα και για ένα μικρό στραβοπαρκάρισμα ή μια παραβίαση του στοπ δεν αξίζει να ρισκάρετε την σωματική σας ακεραιότητα.

10. Τέλος, ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνάμε να υπενθυμίζουμε με λόγια και με πράξεις στη γυναίκα που περιμένει περίοδο ότι είναι κουκλίτσα, μια θεά, ότι όχι, η διάθεσή της δεν έχει πέσει, είναι πάντα ίδια, μέσα στην καλή χαρά, ότι δεν της φαίνεται καθόλου, μα πώς τα καταφέρνει και είναι τόσο φρέσκια και δροσερή. Και πολλά άλλα προς την ίδια κατεύθυνση.

Το πιάσατε νομίζω το νόημα. Ωραία. Πάω κι εγώ να συνεχίσω τη μίρλα και τη γκρίνια μου ανενόχλητη. Φιλιά πολλά!!!

My Top 10

Είχα εδώ και καιρό πρόσκληση από τον Κακό Λύκο να παίξω στο παιχνίδι με τα αγαπημένα μου τραγούδια. Την ίδια πρόσκληση μου απηύθυνε και η φίλη an-upomoni. Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου να ανταποκριθώ και αφού τις ευχαριστήσω, ξεκινώ.
Όλα τα τραγούδια που αναφέρω μου αρέσουν για διαφορετικούς λόγους. Άλλο για τη μελωδία, άλλο για τους στίχους, άλλο για τη φωνή του ερμηνευτή, άλλο γιατί μου θυμίζει μια ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μου κι άλλο.... έτσι, απλά επειδή όποτε το ακούω, μου κολλάει και καταλήγω να το σιγομουρμουρίζω όλη μέρα σαν νευρόσπαστο. Να θυμίσω ότι δεν φημίζομαι για την μουσική μου παιδεία, οπότε συγχωρήστε με αν οι επιλογές μου δεν έχουν συνέχεια και συνέπεια.
Αν έχω καταλάβει σωστά, πρέπει να αναφέρω 10 τραγούδια. Νάτα λοιπόν, με τυχαία σειρά, όπως μου έρχονται στο μυαλό:

1. REM- Losing my religion. Απλά γιατί είναι κορυφή

2. Επίσης REM- Εverybody hurts. Όταν με παίρνει πολύ από κάτω, αυτό το τραγούδι με συνεφέρνει.

3. Χάρις Αλεξίου- Πανσέληνος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πολλά από τα τραγούδια της σαν αυτό, λένε όσα νιώθω χωρίς να ξέρω πώς να τα περιγράψω. "Όση και να' ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου"

4. Άλκηστις Πρωτοψάλτη (πριν τη διαφήμιση τραπεζικών δανείων)- Λάβα.

Όταν ακούω "κάτι λίγοι συγγενείς στα έγκατα του νου" ανατριχιάζω. Και ακόμη δεν έχω καταλάβει το γιατί.

5. Λένα Αλκαίου-Ίχνος.

6. Ξύλινα Σπαθιά- Λιωμένο παγωτό. Από το κλισέ ότι συνόδευε όλα τα beach party, μέχρι γιατί το "κι όμως ειμαι ακόμα εδώ" εμένα μου ακούγεται πολύ ξεσηκωτικό κι επαναστατικό τύπου.

7. Nick Cave - Κylie Minogue. Where the wild roses grow. Έτσι άλλαξα γνώμη για την ερμηνευτική δεινότητα της Μinogue (όχι όμως και πάρα πολύ)

8. Ελένη Τσαλιγοπούλου-Χίλιες σιωπές. Το ακούω μόνη, με σβηστά φώτα και χάνομαι.

9. Αerosmith - I don't wanna miss a thing

10. Bασίλης Καζούλης -Aν ήσουν άγγελος

Ξέρετε πόσα άλλα μου έρχονται στο μυαλό τώρα που γράφω; Και πόσες φορές διορθώνω και προσθαφαιρώ; Ας είναι, φτάνει ως εδώ. Όσοι τυχόν δεν έχουν παίξει ακόμη, καλούνται να συμμετάσχουν πάραυτα παρακαλώ!

ΥΓ. Κανονικά δίπλα από τον τίτλο του τραγουδιού, έπρεπε να βάζω και συνθέτη και στιχουργό, όχι μόνο τον ερμηνευτή. Τα τραγούδια είναι παιδιά όλων αυτών και όχι μόνο εκείνου που τα παρουσιάζει στο κοινό. Όμως δεν έχω πολύ χρόνο και δεν ήθελα να καθυστερήσω κι άλλο την ανάρτηση. Πολλά φιλιά σε όλους!