Η μητέρα μου έφυγε πολύ νέα, μετά από χρόνια πάλης με τον καρκίνο το 1989.
Όμως κάθε χρόνο κι εγώ και η αδελφή μου τη γιορτάζουμε την ημέρα της μητέρας. Αν και σαν υλική υπόσταση η μαμά Μαρία έχει πια χαθεί, το πιο σημαντικό της κομμάτι, η ουσία της, υπάρχει και ζει μέσα μας, στις αναμνήσεις μας, στα κοινά μας χαρακτηριστικά, στις χειρονομίες που ξεσηκώσαμε από εκείνη ασυναίσθητα (ίσως πρόκειται για την περίφημη "κυτταρική μνήμη"). Κι όλα αυτά δεν χάνονται με τον χρόνο, μόνο γλυκαίνουν.
Να χαίρεστε τις μητέρες σας. Είτε είναι μικρές σε ηλικία, είτε μεγάλες, να μην σταματάτε στιγμή να τους δείχνετε με λόγια και πράξεις την αγάπη σας και την εκτίμησή σας. Μην τσιγκουνεύεστε. Ποτέ δεν ξέρετε ποια φορά θα είναι η τελευταία και πιστέψτε με, δεν θέλετε να μείνετε με το παράπονο ότι δεν προλάβατε ....
Κι όσες από εσάς είστε μητέρες οι ίδιες, να σας χαίρονται τα παιδιά σας, να μην βαριέστε ποτέ να παίζετε μαζί τους, είναι το καλύτερο δώρο για ένα μικρό παιδί. Αλλά νομίζω ότι το ξέρετε καλύτερα από εμένα αυτό...
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες! Και μια ξεχωριστή σκέψη για τη δική μου.
Πολλά φιλιά σε όλους!!!
18 σχόλια:
Τίποτα δεν χάνεται όταν υπάρχει βαθιά ριζωμένο στην καρδιά σου!!! Να είσαι πάντα καλά και να τη θυμάσαι, εκείνη, είμαι σίγουρη, ότι είναι πολύ περήφανη για τα κορίτσια της και είναι δίπλα σας κάθε στιγμή!!!! Φιλιά πολλά!!!!
Ο καθένας μας ζει όσο κάποιος τον θυμάται...
...και μιά ξεχωριστή αγκαλιά από μένα για σένα γλυκειά μου!
Φιλιά και καλημέρες
Πολύ τρυφερό και συγκινητικό...
Θα συμφωνήσω με τον Πολύκαρπο, οι άνθρωποι ζουν όσο τους έχουμε στην καρδιά μας και στην σκέψη μας :)
Φιλιά!
Να είσαι πάντα καλά και τα φυλάς τις όμορφες αναμνήσεις από την μανούλα σου πάντα στην καρδιά σου.Είσαι πολύ τυχερή που έζησες αυτές τις στιγμές κοντά στην μανούλα σου.
Φιλιά καρδούλα μου και συγνώμη για το πείραγμα που σου έκανα στα σχόλια μου.Ξέρεις πανελλήνιες κλπ..
Πάντως εάν έχεις χρόνο πέρνα μία βόλτα έχω κ΄΄ατι απορίες που θέλω να μου λύσεις.Ευχαριστώ και πάλι.
Καληνύχτα.
Οσο την εχεις εσυ μεσα στην καρδουλα σου, η μαμα σου θα ειναι παντα διπλα σου.
καλα εσύ την έχεις ωραιοποιήσει τη "μάνα" και με τό δίκηο σου.
νομίζω οτι θα έπρεπε αμφότεροι να ζητάμε συγνώμη.
Και κυρίως οι μάνες προς τα παιδιά.
το ειπα για την μάνα μου, πριν αρκετά χρόνια, οτι μου χρωστούσε μια συγνώμη, το λέω και τώρα που ειμαι μάνα.
Θα χρωστάω πολλές συγνώμες στα παιδιά μου , γιατι ειμαι το ατελές πλάσμα που πρέπει να πιστέψουν για τέλειο.
Ευτυχως τους δίνω νομίζω χώρο για να με αμφισβητουν. και τρόπο.
τώρα τα γλυκανάλατα περι του μύθου της μητρότητας ξέρεις οτι δεν τα χάφτω.
dirty old woman.
agkalitses kai filakia.
sas agapo.
οι μανούλες έχουν ένα μαγικό τρόπο να σε κάνουν να αισθάνεσαι ασφάλεια και ζεστασιά έστω κι από μακριά έστω κι αν δε ζουν ακόμη θέλω να πιστεύω..
φιλιά πολλά! πολύ γλυκιά η ανάρτηση!
Stavroula μου, σε ευχαριστώ πολύ. Με συγκίνησαν τα λόγια σου. Εγώ σου εύχομαι του χρόνου να γιορτάζεις τη μέρα αυτή σαν νέα μανούλα κι εμεις να είμαστε εδώ να σου ευχόμαστε!
Polykarpe, πειράζει να σε καταθλίψω λίγο; Ισχύει όπως το γράφεις, όμως ρε γαμώτο μου μου τη δίνει που έχω αρχίσει να ξεχνάω το πρόσωπό της...
Mata μου, να χαίρεσαι τα παιδιά σου και να σε χαίρονται κι αυτά. Πολλά πολλά φιλιά!!! Ευχαριστώ για την γενναιόδωρη αγκαλιά σου!
Fri μου, πολλά φιλιά γλυκό μου κοριτσάκι!
Xrysoula μου, μη μου στενοχωριέσαι καλέ, κι εγώ σε πείραζα!!!! Άντε, εύχομαι η κορούλα σου να τα πάει μια χαρα και κυρίως να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό της. Να σε χαίρονται τα παιδιά σου!
Για τις απορίες που λες, μπήκα χθες στο μπλογκ σου και διάβασα την απάντησή σου στο σχόλιό μου. Μπράβο σου που είσαι τόσο μεθοδική κι έτσι να συνεχίσεις, πραγματικά θα βοηθήσει πάρα πολύ. Ο,τιδήποτε θέλεις, μπορείς να μου στείλεις και μέιλ (το γράφει το προφίλ μου). Φιλιά τεράστια!
Δημιουργία, να χαίρεσαι τα φοβερά παιδιά σου και να σε χαίρονται κι αυτά. Πάντα είναι μέσα στην καρδιά μου, όπως και όλοι οι άνθρωποι που αποχωρίστηκα από τότε είτε είναι ζωντανοί είτε όχι. Πολλά φιλιά
dirtyoldwoman, μπορεί η ατέλειά σου να είναι αυτή που σε κάνει ιδανική μητέρα. Και ναι, την ωραιοποιώ την μάνα μου, γιατί έφυγε νωρίς κι έχασα τη συνέχεια κι έχω πάντα στο μυαλό μου ένα "αν", ξέρω όμως ότι ήμασταν κόντρα χαρακτήρες κι αυτό θα σήμαινε μάλλον πολλές κόντρες και καβγάδες στην πορεία. Ακόμα κι έτσι όμως, με όλα τα ελαττώματα και τις εκατέρωθεν ατέλειες, θα ήθελα χίλιες φορές να το έχω ζήσει. Τι έγινε με τον αρακά;;;
maria μου, οσωνούπω Αθηναία μου, τρόμαξα να σε γνωρίσω με την νέα φωτογραφία. Εμένα πάλι με άγγιξε δυνατά η δική σου ανάρτηση για τη μητέρα σου. Τόσο, που δεν ήξερα τι να σχολιάσω, γιατί τα είχες ήδη πει όλα. Φιλάκια!!!
Η γλυκιά αίσθηση που νιώθεις όταν τη σκέφτεσαι να σε συνοδεύει για πάντα :)
Άσπα μου, συγχώρα με, μόνο σήμερα γύρισα λίγο πίσω και μόλις είδα το σχόλιό σου. Σε ευχαριστώ πολυ. Είναι από τις πιο τρυφερές ευχές που έχω πάρει. :))))
Δημοσίευση σχολίου