Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεύρωση!

Η παρούσα ανάρτηση προειδοποιώ ότι ανεβαίνει καθαρά από τσαμπουκά. Επειδή σήμερα την είδα Μπουμπουλίνα. Κι ως εκ τούτου, αποφάσισα να ρίξω μια μούτζα να! σε ό,τι με (αυτο)περιορίζει και με κάνει να φοβάμαι και να προχωρήσω. Να παίξω το κρυφτούλι με τις ανησυχίες μου και μετά να τους τη βγω στη γωνία και να τους κάνω "Τσααα!!!". Έτσι, για να τρομάξουν αυτές μία φορά. Τουλάχιστον για σήμερα.
Αυτό άλλωστε δεν λένε ότι πρέπει να κάνεις για να ξεπεράσεις τους φόβους σου; Να τους κοιτάξεις κατάματα και αν μπορείς να περάσεις από μέσα τους μέχρι να διαλυθούν στον αέρα και να καταλάβεις ότι εσύ τους έπλασες; Ε, αυτό κάνω τώρα που γράφω τούτο το σεμνό ταπεινό ποστίδιο.
Να είσαι καθωσπρέπει, έλεγα στον εαυτό μου. Και να συμπονάς. Και όπου μπορείς, να δίνεις ένα χέρι βοήθειας. Και αυτό το έκανα για πολύ καιρό. Πολύ πολύ καιρό. Κάποτε ήξερα γιατί. Για την απλή απόλαυση που σου δίνει η αγαθή προαίρεση, η καθαρή από εγωιστικά κίνητρα. Ύστερα μεγάλωσα, κοινωνικοποιήθηκα, έπιασα και δουλειά. Πρώτο κανόνι. Επίμονες σκέψεις "Μήπως δεν είμαι αρκετά καλή επαγγελματίας; Γιατί δεν τα ξέρω όλα; ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΩ ΟΛΑ;" Χρόνια ολόκληρα με την αμφιβολία. Και οι υποχωρήσεις κι οι θυσίες γίνονταν όχι από αγάπη (για μένα, για τη δουλειά μου, για τους συνεργάτες μου), αλλά από φόβο. Για να καλύψω τον πανικό μου. Μήπως και δεν είμαι "αρκετή". Και ο φόβος πανταχού παρών. Έχετε δει άνθρωπο να τον φοβίζουν τα αφεντικά του και ταυτόχρονα να προσπαθεί εντατικά να έχει την εκτίμησή τους; ΕΓΩ, εδώ, παρούσα. Έτσι κάνω εγώ μια ζωή, όσους με φοβίζουν, συνήθως τους θαυμάζω και χρειάζομαι την έγκρισή τους, αλλιώς δεν γίνεται. Τρομάρα μου!
Στις σχέσεις μου να δείτε. Ε, καλά, αυτά σας τα έχω πει. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο ήμουν ειλικρινής σε όσα σας έχω πει. Αν ήμουν εγώ η τόσο καλή, η τόσο σούπερ, το τόσο θύμα των αρπάγων των "κακών" αρσενικών. Δεν ήμουν. Τίποτα από τα παραπάνω σε τόσο μεγάλο βαθμό. Μέχρι ενός σημείου, και πληγώθηκα και στενοχωρήθηκα κι έμεινα άδεια, όμως είχα ήδη και πληγώσει και πονέσει και στενοχωρήσει υποθέτω περισσότερο από όσο κατάλαβα. Και ζητούσα να με προστατέψουν, να με ορίσουν, να με θαυμάσουν ΑΛΛΟΙ, έξω από μένα, αν είναι ποτέ δυνατόν. Και διατεινόμουν ότι τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει, ότι εγώ αντίθετα ήμουν εκείνη που τους φρόντιζε όλους. Τι φορτίο είναι αυτό να βάζεις σε ξένους ώμους; Κι αυτό στις καλές περιπτώσεις. Γιατί στις κακές, αν ο καρχαρίας μυριστεί φρέσκο αίμα, θα έρθει. Και θα ζητήσει ό,τι θέλει. Και ξέρει ότι θα τα πάρει.
Οι φίλοι μου ... άλλοι εδώ κι άλλοι εκεί. Δεν λυπόμουν πάντοτε όταν κάποιος χανόταν από τον κύκλο μου, μου ήταν πιο εύκολο να φεύγουν μόνοι τους εκείνοι που δεν ήταν "της καρδιάς" παρά να χρειαστεί να τους το πω εγώ πρώτη. Σήμερα υπάρχουν δυο τρεις καλοί κι αληθινοί και πολλοί γνωστοί. Δεν έχω πρόβλημα στο να δημιουργήσω περαστικές και ανάλαφρες παρουσίες σε παρέες (κάτι σαν guest), το πρόβλημα είναι στο παραπάνω. Εκεί δυσκολεύομαι πολύ. Κι ομολογώ ότι αρχικά η ανωνυμία που μου πρόσφερε ετούτο εδώ το μέρος με βοήθησε πολύ να πω τα πράγματά μου σε σας. Και πόσο χαίρομαι γι΄αυτό φαίνεται, διότι τους πιο πολλούς από εσάς σας θεωρώ φίλους, κι ας μην σας έχω δει από κοντά τους περισσότερους.
Στοπ. Σηκώνω το λάβαρο της σημερινής μου επανάστασης. Δεν θα φοβηθώ άλλο σήμερα. Τ' ακούς φόβε πούστη; Για σήμερα μόνο, δεν θα κάνεις ό,τι γουστάρεις. Σου παίρνω τα ηνία κι αναλαμβάνω εγώ. Θα αναπνεύσω και θα τρέξω να καλύψω το χαμένο έδαφος. Κι εσύ θα ψάχνεις να με βρεις. Για να κερδίσω πίσω την αξιοπρέπειά μου, να μπορώ να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να λέω "Μαγκιά σου ρε, και τα λάθη και τα σωστά σου". Το σούρσιμο είναι που δεν μπορώ άλλο πια ρε παιδιά. Όχι άλλο σούρσιμο. Δεν το σηκώνω πια.
Και πού είσαι Φόβε; Αν τυχόν μου έχεις στήσει καραούλι σήμερα, να ξέρεις ότι θα κρατάω γερό όπλο: τον τσαμπουκά μου. Και θα σε βαρέσω στο δόξα πατρί.
Καλό απόγευμα σε όλους σας

14 σχόλια:

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Δεν είσαι μόνη σου σε αυτό. Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε την αυτοκριτική μας κάποτε και βλέπουμε τα πράγματα και από την άλλη τους πλευρά. Μάλλον πιο πολύ θυμωμένη είσαι με τον εαυτό σου παρά με τους φόβους σου... Όταν ξεθυμώσεις με την Κοκκινοσκουφίτσα και δεις ότι και αυτή είναι ένας άνθρωπος με ανάγκες και αδυναμίες και έχει δικαίωμα που και που να κάνει τα δικάς της ξεσπάσματα, τότε θα δεις ότι δεν χρειάζεται να φοβάται, ούτε χρειάζεται να τα ξέρει όλα...κάπου μια παροιμία λέει: Όσο γερνάω μαθαίνω! Μην ανησυχείς είμαι και γω εδώ να σου δώσω ένα χεράκι να σε βοηθήσω,εάν με χρειαστείς!!! Φιλιά πολλά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Μπού!
(ελπίζω να φοβήθηκε ο φόβος σου)

Xes tis

Fri είπε...

Πολύ θυμός Κοκκινοσκουφίτσα, πολύ θυμός μέσα σου και πώς τον άντεχες τόσο καιρό? Θα συμφωνήσω με τη Σταυρούλα, δεν είσαι μόνη σου...

Οπότε πώς τα πήγες? Για μια μέρα μόνο πόσο πολύ προχώρησες?
Δε θα έπρεπε να είναι για μια μέρα μόνο κούκλα, όρθωσε το ανάστημά σου, δεν το πιστέυω πως δε μπορείς!

Καλή σου μέρα :)

DaisyCrazy είπε...

έτσι μπράβο κοκκινοσκουφίτσα μου! πες τα! δυναμικά! ο φόβος μας σταματά να κάνουμε πολλά πράγματα και μετά περνούν οι ευκαιρίες και όταν τα σκέφτεσαι με καθαρό μυαλό μετα από κάποια χρόνια λες γιατί αφησα αυτη την ευκαιρία να φύγει... αλλά είναι συνήθως αργά. το πουλάκι έχει πετάξει..
τεσπα.
έξω ο φόβος είπαμε και όλα τα άλλα γίνονται!

Δημιουργία είπε...

Στειλε το φοβο στο πυρ το εξωτερο και εκει να μεινει.Εσυ κοιτα μπροστα και μονο μπροστα.

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Stavroula μου, εσύ πάντα βοηθάς, ακόμη και χωρίς να το ξέρεις. Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Ναι, μάλλον έχεις δίκιο, τελευταία είμαι θυμωμένη μαζί μου για κάποιους χειρισμούς που έχω κάνει και δεν με τιμούν και πολύ. Είναι έξω από μένα και με νευριάζουν. Και κυρίως ο φόβος που μου προκαλούν. Αλλά θα κοιτάξω να κάνω αυτό που λες κι εσύ ότι κατέκτησες με ψάξιμο: θα αγαπώ τον εαυτό μου. Φιλιά!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Aγαπητέ κύριε; κυρία; Xes tis, σας ευχαριστώ για τη συνδρομή. Ναι, το πρόβλημά μου λύθηκε. Να είστε πάντα καλά! :PPP

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Fri, κι εγώ το κατάλαβα αργά πόσο θυμό είχα μαζέψει. Τώρα ομως εκτονώνεται. Που λες, για μια μέρα καλά τα πήγα. Τα άφησα όλα λίγο πίσω και ντάντεψα τον εαυτό μου. Του πρόσφερα χαλαρή βολτίτσα με παλιά φιλαράκια και δεν σκέφτηκα ούτε μισό λεπτό τα στραβά κι ανάποδα που συμβαίνουν τελευταία (για τα οποία βέβαια φταίει κυρίως το στραβό μου το κεφάλι).
Θα προσπαθήσω μικρή μου να το πηγαίνω μέρα με τη μέρα και μάλλον τα πράγματα θα πάνε καλά. Πολλά φιλιά!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Dorothea, ναι ρε γαμώτο, δεν είναι φοβερό; Πρώτα να χάνεις χρόνο με το φόβο και μετά να καταλαβαίνεις πόσα έχασες και να φοβάσαι και γι' αυτό δεν λέει!!! Μπροστά δυναμικά φίλη μου!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Δημιουργία, θα κάνω ό,τι μπορώ καλύτερο. Αλλά θέλει το χρόνο του τελικά. Να είσαι καλά!!!!

Dorothy είπε...

Ελπίζω να συνεχίζεις δυναμικά την επιχείρηση "fearless Κοκκινοσκουφίτσα"! Να σου πώ και μια συμβουλή που μου είχε δώσει μια πολύ καλή κυρία πριν από αρκετά χρόνια? "Μη μιλάς να σε λυπούνται, φώναζε να σε φοβούνται. Γιατί όποιος ντρέπεται (να φωνάξει, εννοείται!) κακά βολεύεται!". Γερά, με τσαμπουκάαααα! ;)

next_day είπε...

"Και πού είσαι Φόβε; Αν τυχόν μου έχεις στήσει καραούλι σήμερα, να ξέρεις ότι θα κρατάω γερό όπλο: τον τσαμπουκά μου. Και θα σε βαρέσω στο δόξα πατρί."

μου βρήκες λόγο να επιστρέψω!!!!

Γερά με τσαμπουκά Κοκκινοσκουφίτσα μου!!!

Την καλημέρα μου!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

"Μη μιλάς να σε λυπούνται, φώναζε να σε φοβούνται. Γιατί όποιος ντρέπεται (να φωνάξει, εννοείται!) κακά βολεύεται!". Dorothy, με αυτό ακριβώς το σχόλιο έγραψες και πέρασες στο πάνθεον των σοφομπλόγκερ (ειδική κατηγορία εμπνευσμένων συμπλογκιτών)!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

next day, εγώ το έκανα αυτό; Όχι χρυσό μου, για κοίταξε καλύτερα, επειδή το είχες μέσα σου επέστρεψες. Πάντως, για όποιο λόγο και να έγινε τελικά, χαίρομαι πολύ που γύρισες!!! Να είσαι καλά!!!