Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

The happy post και η παρολίγον νέα γρίπη - Παραγγελιά για αυτό και αφιέρωση

Σήμερα θα κάνω τη διαφορά. Σήμερα θα λάμψω. Θα δημιουργήσω προηγούμενο. Αν δεν το καταλάβατε ακόμη, σήμερα θα αναρτήσω χαρούμενο ποστ! Το ξέρω, το ξέρω, τρέχετε όλοι τώρα να πάρετε ψωμί, μη και σας κληρώσει κι είναι ο δικός σας φούρνος ο τυχερός, χρυσά μου εσείς!
Αφορμή για την ολοκληρωτική στροφή στην καριέρα μου ως κλαψομούνας κατά κύριο λόγο μπλόγκερ, στάθηκε η παραίνεση ενός από σας, εις τον οποίον και αφιερώνεται εξαιρετικά η παρούσα ανάρτηση, που λίγο έλειψε να πάθει βαθιά κατάθλιψη μετά την ανάγνωση επτά συνεχόμενων ποστ μου. Ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Δείξτε μια επιείκεια (έτσι γράφεται;) εσείς καλού κακού, έχω καιρό να γράψω κάτι χαρωπό και έχω σκουριάσει ολιγον φοβούμαι.
Χίερ ιτ γκόουζ (εντ γκοντ μπλες ας ολ):
Το Σάββατο το μεσημέρι οργίασα - με καλή παρέα. Έβγαλα τον εαυτό μου τσάρκα σε ανήλιαγα στενά και σκοτεινά υπόγεια - στο Μοναστηράκι και την Πλάκα. Κι έφαγα παιδιά μου! Έφαγα! Έφαγα τον σκασμό και λίγο ακόμα! Και κεμπάπ και κρεμμύδια και τυροκαυτερή, μια σκέτη ποίηση λέμε! Και δεν χρειαζόταν να κάνω την κυρία όσο χλαπάκιαζα, ευτυχώς γιατί θα καταπιεζόμουν έντονα. Καλά, δεν έτρωγα και με τα χέρια βέβαια (τουλάχιστον όχι τα πάντα), αλλά μια άνεση, έναν καθαρά νεοελληνικό αέρα τον είχα στον τρόπο που κατέβαζα τις μπουκιές μου.
Κι αφού χωρίσαμε με το φιλαράκι μου, πάλι έφαγα. Βροχή. Στο κεφάλι, που το είχα και φρεσκοβαμμένο (5,52 καστανό κόκκινο ακαζού έντονο). Με τους κουβάδες. Πολλή βροχή. Που φαίνεται πως είχε προηγούμενα μαζί μου γιατί με πυροβολούσε στο ψαχνό. Φτάνοντας στο μετρό του Αιγάλεω, ήμουν μια κινούμενη σταγόνα. Έσταζα παντού από παντού. Δεν έδωσα σημασία, καμάρωνα κιόλας το μαλλί σε έναν καθρέφτη (κοίτα τι ωραίο το wet look με το ακαζού, μπράβο, τέτοιο να πάρω και την άλλη φορά), τόσο μυαλό είχα. Στο σπίτι άρχισαν τα όργανα, πάλι δεν έδωσα σημασία, στέγνωνα το ακαζού. Μετά καπάκι έριξα και μια επίσκεψη στο ανηψιδιον, το οποίο μπουσουλάει με χάρη και δεν είναι να το χάνει κανείς το θέαμα αυτό.
Την Κυριακή το πρωί, η φύση με εκδικήθηκε. Με το χειρότερο τρόπο μάλιστα. Πάω να ανοίξω το στόμα μου, δεν έβγαινε φωνή. Ωιμέ! Εγώ η γλωσσοκοπάνα και να μην μπορώ να μιλήσω; Συνοδά σύνδρομα, το στήθος μου που έβραζε (μάλλον ψαρόσουπα σε χύτρα ταχύτητος, κρίνοντας από το θόρυβο), τα βουλωμένα αυτιά μου, λες κι ήμουνα στα 10.000 πόδια και ένα μικρούλι πυρετούλι, μόλις 37 και 1. Και χωρίς έναν άντρα να με κανακέψει, να με πάρει αγκαλίτσα, να μου φτιάξει ένα ζεστό, να τον κολλήσω στο τέλος τέλος βρε παιδί μου, να νιώσω καλύτερα :)))
Πέρασα τη μέρα έχοντας μια γεύση του πώς θα είμαι σε 4ο χρόνια. Σαράβαλο, άχρηστη, ανήμπορη, ένα κουτσουρεμένο άλογο που πάει για απόσυρση. Το κουταλάκι από το τσάι σήκωνα κι ένιωθα ότι πήρα μετάλλιο στην άρση βαρών (και χωρίς αναβολικά. Αμέ!).
Σήμερα όμως το πρωί την είδα Μπουμπουλίνα, ιοί και βακτηρίδια εμέ δεν με τρομάζουν. Και ήρθα στη δουλειά, μαύρη η ώρα κι η στιγμή που σηκώθηκα από το πάπλωμα. Μιλάμε ότι υπέστην ΤΟΝ ρατσισμό. Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται, λέει ο σοφός λαός μας, και σωστά. Εγώ σήμερα βήχω. Εντατικά. Γυμνάζω τους πλευριαίους. Αν μπορούσα να το αποφύγω, θα το έκανα. Αλλά δεν μπορώ. Γράφω και βήχω. Βήχω και γράφω. Και ξανά από την αρχή. Μαντέψτε τι τρόπο αντιμετώπισης βρήκαν οι προϊστάμενοί μου στο γραφείο: Κάθε μία ώρα, με πετάνε έξω από το γραφείο μου, ανοίγουμε τις μπαλκονόπορτες, αερίζουμε για 10 λεπτά κι έπειτα ξαναμπαίνω μέσα. Στο ενδιάμεσο, κυκλοφορώ σαν το απόβλητο της κοινωνίας με τον καφέ στο χέρι και αυτοξεναγούμαι στους υπόλοιπους χώρους: την κουζίνα, το μπάνιο, τα άλλα γραφεία, μια χαρά. Περνώ μπροστά από πελάτες των άλλων συναδέλφων, χαμογελώ σαν να μην συμβαίνει τίποτα, χαιρετάω και συνεχίζω την περιοδεία μου. Ω λα λα!
Επίσης: Εδώ πιστεύουν ότι κατά 89% (ναι, αυτό το ποσοστό μου ανέφεραν, 89%), περνάω την καινούρια γρίπη. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω το πώς. Δεν ξέρω ούτε από πού πήραν όλοι τους ντοκτορά στην Ειδική Επιδημιολογία και κάνουν διάγνωση από τη φάτσα μου. Καλού κακού πάντως, μου συνέστησαν να πάω να κάνω την ειδική εξέταση και να τους φέρω και το αποτέλεσμα, έτσι μωρέ, από ενδιαφέρον. Και δεν με πλησιάζουν σε λιγότερο από 10 μέτρα, ούτε ασφαλιστικά μέτρα να είχαν εις βάρος μου. Κι αν τυχόν με πλησιάσουν εξ ανάγκης, καλύπτουν το στόμα με τα χέρια τους. Ε ρε γλέντια! Λέω να το εκμεταλλευτώ και να βαρέσω καμία εικοσαήμερη άδεια. Κατά τις 3 σκέφτομαι να ρίξω μια λιποθυμία φαρδιά πλατιά στο πάτωμα του χωλ για να επιβεβαιώσω πλήρως τις υποψίες τους. Και μετά ... ποιος μας πιάνει! Ένα μήνα Χριστούγεννα θα κάνω!
Αυτό το ομολογουμένως χαρούμενο ποστ αφιερώνεται ειδικά σε εκείνον που το ζήτησε (ξέρει αυτός ποιος είναι).
Για τους υπόλοιπους, καλή εβδομάδα μας και Χρόνια Πολλά σε όσους παρέλειψα να ευχηθώ, Βαρβάρες, Σάββες (αυτό πάλι πώς το λένε; αααα, μόλις θυμήθηκα τη Σαββίνα, χρόνια σου πολλά ομορφιά μου), Διογένηδες, Νίκους, Νικολέττες, Χρόνια Πολλά με υγεία και χαρά!
Αυτά πριν με βάλουν σε καραντίνα
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
η Κοκκινοβηχίτσα

16 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Περαστικά Κοκκινοβηχίτσα..

τράβα σπίτι σου αμέσως!!

άκου γριππιασμένη να κυκλοφορεί ελεύθερη να κολλάει τον κοσμάκη..

σπίτι γρήγορα!!

θα μεταφέρω τα χρόνια πολλά στην συμβία..

καλή βδομάδα :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ.ΕΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ.

πουαντερι είπε...

Καλε τι νεα γριπη και πρασινα αλογα; ξεμυάλισμα ειχες το Σαββατο και τωρα το πληρωνεις!!!
Αντε περαστικα σου, χτυπα και την αδεια που λες δεν ειναι κακο;(μια χαρα θα σου ερθει το χριστουγεννιάτικο) και να προσεχεις για να μην γινεις χειρότερα εντάξει; αντε βρε περαστικα!!!

maistros είπε...

Μην απογοητεύεσαι Κοκκινοσκουφίτσα ίσως είναι η ευκαιρία σου... να κυκλοφορήσεις στον ιατρικό κόσμο.. μπορεί εκεί να κρύβεται η τύχη σου.. γιατί δεν μπορεί κάπου κρύβεται.

Άκου λοιπόν βρες ένα γιατρό της αρεσκείας σου, βάλτων να διώξει την ιοσούλα που σε βασανίζει και κράτα τον γιατρό.. δεν είναι κακό.

Α!! και εγώ κουμπάρους που έβαλα την ιδέα.

Καλό σου βράδυ και περαστικά

Δημιουργία είπε...

Δεν ξερω αν τραβηξες την λιποθυμια, αν και θα τους χρειαζοταν, αλλα προσεξε την Κοκκινοσκουφιτσα.Περαστικα σου και να προσεχεις.

Το χρυσό ΠιΠι είπε...

καυμενάκι περαστικά. φαντάζομαι ότι είσαι μία οπτασία φτερνιζόμενη βήχοντας και κλάνοντας. ακολούθα τη συμβουλή του μαίστρου πιο πάνω.

Tzeve είπε...

πως κι'ετσι?????

Fri είπε...

Αυτή είναι ανάρτηση! Τη διάβασα κι έσκασε το χειλάκι μου, και στο τέλος έφτασε το χαμόγελο από αυτί σε αυτί:)
Αλήθεια, δεν πιστευώ να ξέβαψε το φρεσκοβαμμένο και να σου έκανε τα ρούχα χάλια! Αν όχι, θέλω μάρκα μπογιάς:Ρ

Εύχομαι περαστικά σου κοριτσάκι και γρήγορα! Αυτό βέβαια δε χρειάζεται να το αναφέρεις στα αφεντικά ;)

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Ευρύνοε, σιγά καλό μου, δεν είχα και αφροδίσιο, συναχάκι ήταν.. :((( δεν είμαι δημόσιος κίνδυνος, δεν είμαι! να χαίρεσαι το φίνο γυναικάκι σου και όπως είπα και σε εκείνη του χρόνου με ένα παιδί. Καλό σ/κ!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

JK μου, ευχαριστώ! Έφτασαν, έφτασαν, ναι! Καλό Σαββατοκύριακο!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Πουαντερί μου, ευχαριστώ. Αχ, ωραία ήταν το Σάββατο, τώρα τι κάνουμε; Έκτη μέρα και το κρυωμα επιμένει. Πάω σπίτι να πλακωθώ με το πάπλωμα να γιάνω. Να προσέχεις τα παιδιά, γιατί σούρνονται ιώσεις. Καλό βράδυ! Θα φτιάξω το βραστό κέικ!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Κουμπάρε maistro, χαχαχαχα! μου το έλεγαν οτι η μπλογκόσφαιρα μας φέρνει πιο κοντά, αλλά δεν το πίστευα! Ορίστε, μέχρι και κουμπάρο βρήκα! Όσο για τους γιατρούς, ωραία η ιδέα, γέλασα πολύ, αλλά τι έχουμε πει; τι έχουμε πει; δύο πράγματα πρέπει να αποφεύγει μια κοπέλα (κι όλοι μας δηλαδή): τους δικηγόρους και τους γιατρούς!
Καλό Σ/κ!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Δημιουργία μου, να χαίρεσαι πρώτα από όλα την κόρη σου. Δυστυχώς ανωτέρα βία εμπόδισε την λιποθυμία μου, αλλά ένα βήχα τον ρίχνω κάπως πιο έντονα από όσο είναι στην πραγματικότητα και γίνονται όλοι λαγοί! χαχαχα! Καλό Σαββατοκύριακο

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Πιπίτσα, ακριβώς όπως τα λες. Δεν έχω και φωνή να σε πάρω να σε βρίσω #*%@@***

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Λασπολόγε μου, εμ τι, πώς κι αλλιώς;;; Αφού είμαστε χαρούμενοι αθρώποι, όχι σαν κάτι άλλους παλιοχαρακτήρες που ξέρω .... Καλό Σαββατοκύριακο!!!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Fri μου, καλώστη, πολύ χάρηκα που είδα το σχόλιό σου! Ευχαριστώ καλό μου! Θα την πώ την μάρκα κι ας φανεί σαν διαφήμιση majirouge της majirel. Και όχι, παραδόξως δεν ξέβαψε (πολύ). Φιλιά χαρά μου!