Φοράω ροζ βερνίκι

Κι αυτό γιατί ήθελα πολύ να κρατήσω κάτι ροζ μες τη ζωή μου, τώρα που το όνειρο της απαράχνωσης πέρασε πια οριστικά κι αμετάκλητα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, στο ειδικό κουτί για τα cold cases. Τελικά διαπιστώνω ότι το ροζ μου πάει, αλλά μόνο στα νύχια.
Καταρχήν, μια συγνώμη που σας άφησα τόσο καιρό και μάλιστα χωρίς πληροφορίες, αλλά δεν είχα και τίποτα θετικό να σας διηγηθώ. Μου λείψατε όμως.
Ήμουν κυρίως απασχολημένη με το να προσπαθώ να αποτρέψω τα μαλλιά μου να εγκαταλείψουν το κεφάλι μου με όσα μου συνέβαιναν. Στο παρατσάκ τα έπεισα να μείνουν. Τι εννοώ;
Ο κούκλος ο θεός, ο ατελείωτος ρομαντικός μου πρίγκηπας αποδείχθηκε λίιιιιιιγο πιο ψυχωτικός και ελάααααχιστα πιο σχιζοφρενής από εμένα. Όπερ σημαίνει, ότι υπήρχαν βασικά λειτουργικά προβλήματα στη σχέση μας, η οποία φευ! δεν πρόλαβε να γεννηθεί καν. Αν αναρωτιέστε, τώρα νιώθω μια χαρά. Πέρασα όμως από διάφορα στάδια κι όλα αυτά μέσα σε δέκα ημέρες. Υπολογίστε και την απειρία μου στα σχετικά θέματα, ε, μπορείτε να καταλάβετε ότι έπαθα ένα μικρό σοκ.
Διότι ο ίδιος άνθρωπος που με κυνηγούσε (με την καλή έννοια) και δεν με άφηνε σε ησυχία πρωί μεσημέρι και βράδυ, κάτι έπαθε ξαφνικά και αποφάσισε να γίνει ακριβοθώρητος. Και μέχρι ενός σημείου, το θεωρούσα ένα από εκείνα τα τεχνάσματα που όλοι χρησιμοποιούμε σε τέτοιες περιπτώσεις για να γίνουμε πιο επιθυμητοί, αλλά αυτός το παράκανε και κόντεψα να πλαντάξω από επιθυμία (λέμε τώρα).
Εκείνο το ραντεβού της Παρασκευής για σινεμά το θυμάστε; Ξεχάστε το, ουδέποτε πραγματοποιήθηκε. Με πήρε τηλέφωνο το παληκάρι ότι έχει δουλειά και δεν προλαβαίνει. να βγούμε. Να πω ότι δεν στενοχωρήθηκα; Στενοχωρήθηκα, είπαμε, είχα τσιμπηθεί και ήθελα να τον δω το συντομότερο. Μου προτείνει να βρεθούμε την Κυριακή, στράβωσα λίγο "γιατί όχι το Σάββατο;" σκέφτηκα, έτσι κι αλλιώς την Κυριακή είχα να πάω στο γάμο της ξαδέλφης μου και τη βάφτιση της ανηψιάς μου, οπότε άκυρο το ραντεβού. Καταλήξαμε να ανταλλάσσουμε μηνύματα όλο το βράδυ της Παρασκευής σχεδόν μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής. Νόμιζα και εγώ ότι κάτι πάει να γίνει, ώσπου μου έστειλε ΤΟ μήνυμα, το σούπερ ντούπερ καταπληκτικό "αντρίσιο" sms "Νομίζω ότι στέλνουμε πολλά μηνύματα χωρίς λόγο, και λέω να σταματήσει εδώ αυτό. Θα ξαναμιλήσουμε αν είναι να συναντηθούμε". Ταπηροκρανίαση, στέλνω απάντηση "Οκ, ΑΝ είναι να συναντηθούμε, θα ξαναμιλήσουμε".
Έλα μου που με έπιασε η καλοσύνη, δώσε είπα μια ευκαιρία στο ανήλικο να δούμε, μπορεί να μας εκπλήξει, φταίει και ένας φίλος μπλόγκερ (ακούουουουουςςςς;;;), του οποίου ζήτησα τη γνώμη, σηκώνω το ξερό μου και στέλνω μήνυμα - πρόσκληση, στο οποίο μου απάντησε δύο μέρες μετά. Σινεμά πρότεινε πάλι, όμως εγώ ήθελα να του μιλήσω λίγο κι έτσι αντιπρότεινα ποτό. Το άλλο μεσημέρι έστειλε απάντηση "Άκυρο για σήμερα, θα πάω να δω την ταινία τελικά". Μείνατε; Κι εγώ. Δεν είχε υπολογίσει όμως τα τρία Τ: Τσαντίλα, Τρελό άγχος για δικαστήριο και Τεράστιος πόνος Περιόδου. Τα οποία συνεργάστηκαν άψογα, συγχρονίστηκαν και βοήθησαν την Μπουμπουλίνα που κρύβω μέσα μου, να βγει έξω μου, να συναντήσει την Κρουέλλα ντε Βιλ και μαζί να πορευθούν προς την τελική λύτρωση. Έστειλα μια απάντηση που θα τη ζήλευε και ο ψυχαναλυτής μου. Θεά η γυναίκα, σας λέω. Θεά. Και μετά συνέβη αυτό που ίσως πολλοί και πολλές από εσάς θα μπορούσατε εύκολα να έχετε προβλέψει, αλλά εμένα της αφελούς νεάνιδος ούτε που μου περνούσε από το μυαλό:
Παιδιά μου, κόλλησε. Ο τύπος κόλλησε. Τι που τον έβριζα, τι που τον έφτυνα, τίποτα. Στην αρχή νευρίασε, μετά μου δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου τι του λέω, έπειτα έφτασε να επικαλεσθεί του κόσμου τις δικαιολογίες και οικογενειακά προβλήματα υγείας για να εξηγήσει τη στάση του και στο τέλος μου πρότεινε να συναντηθούμε το επόμενο Σαββατοκύριακο από κοντά (!). Εννοείται πως αρνήθηκα, έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξενέρα από αυτή που πέρασα, και τελικά το μόνο που μου έμεινε από αυτή την ιστορία είναι το μάθημα να μην ξαναφεθώ τόσο πολύ τόσο γρήγορα και να κρατάω πάντα το μικρό μου καλαθάκι όταν βγαίνω στο δάσος.
Αυτά τα νέα της Κοκκινοσκουφίτσας. Κατα τα άλλα, όλα καλά. Ευτυχώς υπάρχουν και οι φίλοι (ε, ψιτ, και για σας το λέω) και ξεχνιέμαι και περνάω καλά. Θα τα ξαναπούμε σύντομα.]
Φιλιά Πολλά!!!!