Παίτσουμε;;;

Έχω κάτι παιχνίδια να παίξω, στα οποία με προσκάλεσε από την Κυριακή ο Κακός Λύκος και πολύ τον ευχαριστώ, γιατί μου αρέσει να παίζω. Ήρθε η ώρα λοιπόν να απαντήσω στην πρόκληση. Στο πρώτο λέει πρέπει να γράψω 5 πράγματα που με εκνευρίζουν. Σκέφτηκα, σκέφτηκα και τελικά κατέληξα σε αυτά:

1. Mου έρχεται να πνίξω όποιον ξεστομίζει την υπέρτατη φράση "Εσένα δεν σε φοβάμαι". Εγώ τη μεταφράζω "κόψε το λαιμό σου να τα καταφέρεις και ξεφορτώσου με". Όποτε την έχω ακούσει, σηκώνεται η πέτσα μου.

2. Με εκνευρίζει όταν το ντεκολτέ της θεϊκής μπλούζας που μόλις αγόρασα πέφτει κομματάκι πιο βαθύ και όλοι στο δρόμο με κοιτάζουν, καθότι δυστυχώς τυγχάνω πλουσίων των ελέων στην περιοχή. Δεν το κάνω επίτηδες, απλά μου συμβαίνει. Και όχι, σε τέτοιες περιπτώσεις, η σωστή προσέγγιση για φλερτ δεν είναι "πόσο πάει;"

3. Τσαντίζομαι φρικτά όταν συνάδελφοι, πελάτες, αντίδικοι, θέλοντας να με μειώσουν ολοφάνερα, μου μιλάνε στον ενικό. Τρώνε κι αυτοί πίσω έναν ενικό ξεγυρισμένο, έτσι για να μην ξεχνούν την Κοκκινοσκουφίτσα! Δηλαδή άμα είσαι γυναίκα που μικροδείχνει λίγο είσαι χαζή και κατευθυνόμενη; Τι νομίζουν, ότι θα βάλω τα κλάματα μπροστά τους;

4. Με εκνευρίζει φοβερά που δεν βρίσκω πια στα σούπερ μάρκετ τα "Τι και Τι" ή κάπως έτσι. Όσοι της γενιάς μου, θα θυμάστε κάτι γαριδακιοειδή με σχήμα φατσούλας, που είχαν τρελά ωραία, ψιλοπικάντικη γεύση. Ε, έχουν εξαφανισθεί. Σε ποιον πρέπει να αποτανθώ για το θέμα μου παρακαλώ;

5. Μου τη δίνουν οι διακρίσεις σε κοντούς - ψηλούς, μελαχρινούς - ξανθούς, λευκούς - μαύρους, και κυρίως (γιατί έχω προσωπικό κόλλημα) χοντρούς - αδύνατους/κορμάρες/σώματα/ημίθεους κλπ. Και για να μην το παίζω ανωτέρου, αυτό μου συμβαίνει τελευταία, που μέσα από το μπλογκ γνώρισα πιο κοντά ανθρώπους όλων των τύπων και κατάλαβα πόσα πολλά είχα να πάρω από τον καθένα και ξεπερνάω σιγά σιγά τις δικές μου προκαταλήψεις. Ρε παιδιά, η μόνη διάκριση που αξίζει τον κόπο, είναι των ψυχών κι αυτό πάλι δεν το έχω σίγουρο. Αλήθεια η πραγματική ομορφιά και η μόνη που αξίζει βρίσκεται μέσα μας. Και το καλό είναι ότι δεν γερνάει και δεν πεθαίνει ποτέ, αντίθετα με τον χρόνο ωριμάζει και λάμπει περισσότερο. Και ας ξαναμιλήσω για μένα: Επειδή δηλαδή είμαι χοντρή, δεν μπορώ να είμαι και ενδιαφέρουσα για παρέα; Ή ελκυστική; Ή έξυπνη; Ή (πιο χυδαία) καλή γκόμενα; Ή ικανή επαγγελματίας; Τι χαζοκριτήριο είναι αυτό της εμφάνισης όταν πρόκειται για θέματα ουσίας; Εντάξει, δεν σου λέω, να υπάρχει ένα μέτρο σε όλα, να μην γίνω και σαν φάλαινα π.χ. αναγνωρίζω ότι είναι και αντιαισθητικό και ανθυγιεινό πρώτα από όλα, οκ, αλλά μην ρίχνουμε στον καιάδα όσους διαφέρουν από εμάς (λέω τώρα για να τα ακούσω εγώ πρώτα, εντάξει;)

Για να μην είμαι βέβαια άδικη, μπορεί να είμαι και όλα τα στραβά του κόσμου και χοντρή (χα χα χα!!!). Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Ή καλύτερα, όπως μου έστειλε σε μήνυμα μια φίλη, άλλο το΄να, άλλο τ΄άλλο, κάτσε κάτω να .... (δεν λέω το υπόλοιπο, είναι πολύ νωρίς για τόσο σόκιν!)

Ευχαριστώ για την πρόσκληση, ειχα να πω κι άλλα τόσα, αλλά δεν πειράζει, φτάνει. Λέω να παίξουν τώρα η Παπαρούνα, η Δημιουργία, η Μαρία η Σερραία, η Μαρία η Σαλονικιά, η διαμαντένια προβλήτα, ο Λασπολόγος σετ με την Κατερίνα του, κι όποιος άλλος το επιθυμει. Φιλιά!!!!