Χαρά

Χαρά αγάπη ευτυχία χιόνι δέντρο μπάλες παγωτό φίλοι επισκέψεις κλαμπάκια μπαράκια ομορφιά γλυκές σκέψεις κάλαντα κασκόλ σκουφί ποδόσφαιρο ευχές φιλιά φλερτ υγεία ανηψάκια καραμέλες δώρα φύλλα λουλούδια ησυχία μελωδία άνεμος αισιοδοξία

όλα αυτά τα νιώθω, τα βιώνω ή τα επιθυμώ αυτές τις ημέρες. το ίδιο εύχομαι σε όλους σας!

από Παρασκευή που θα μπω σε σειρά θα απαντήσω και στα σχόλιά σας, συγνώμη τώρα δεν προλαβαίνω πάω για καφέ με ένα φιλαράκι που ήρθε από το Βόλο. σας φιλώ όλους. η νέα χρονιά να μας βρει καλύτερους ανθρώπους και πιο δυνατούς και πιο γελαστούς και πιο ξεκούραστους.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Αγάπη

γλυκά μου φιλαράκια,

χθες το βράδυ πίναμε ουισκάκι 15 ετών στο μαγαζί μιας φίλης μετά τη δουλειά(ρουχάδικο είναι - εκεί εμπνεόμαστε να πίνουμε εμείς) και μιλούσαμε για τα γεγονότα των ημερών. και καταλήξαμε σε μια της φράση που μου έκανε κλικ και μου ξελαμπίκαρε τον εγκέφαλο.

είπε "η μόνη αγνή επανάσταση είναι η αγάπη". όπου αγάπη καλή προαίρεση, καθαρή καρδιά, και άλλα πολλά μεταφράζω εγώ. και εγώ αυτό θέλω να είμαι και αυτό θέλω να δίνω. αγάπη. και αν είμαι ακόμη πολύ μακριά από αυτό, θα προσπαθήσω να το φτάσω. όχι για το αντίτιμο, όχι για την ανταπόδοση, αλλά για μένα, γιατί η αγάπη ΕΙΝΑΙ η ίδια η ανταπόδοση.

επειδή τελευταία συφιλιάστηκα πολύ, μάλωσα πολύ, έκλαψα πολύ, θύμωσα πολύ, σκέφτηκα ότι καλύτερος ύμνος για την αγάπη αυτές τις ημέρες θα ήταν να ελευθερώσω την καρδιά μου από όσα την βαραίνουν και να αφεθώ να αγαπήσω πολύ. η αγάπη δεν είναι αδυναμία και αφέλεια όπως νόμιζα κάποτε. η αγάπη είναι δύναμη και όπλο. και αν πού και πού την πατάς, δεν πειράζει, πάλι ανεβαίνεις. οπότε αυτό θα πράξω. θα ξεκινήσω να δίνω και να δείχνω την αγάπη μου από τώρα αμέσως. νιώθω πλέον καθαρή και ανακουφισμένη.

Αν βέβαια τη Δευτέρα συνέλθω, ξαναδιαβάσω αυτό το κείμενο και ντραπώ αφόρητα, να ξέρετε ότι την αναρτησούλα την αποχαιρετάμε. θα πάει στον κάλαθο!

μέχρι τότε όμως, σας ευχαριστώ για την παρέα μας, με τους περισσότερους νιώθω σαν να γνωριζόμαστε καιρό και έφτασα να ανυπομονώ να διαβάσω σχόλιά σας. με συντροφέψατε, με παρηγορήσατε, μοιραστήκαμε απόψεις, νέα, συνταγές (υπέροχες συνταγές) και ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι πολύ καιρό. όσο δηλαδή αντέχουμε όλοι.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Και να μια απόπειρα για χριστουγεννιάτικα στιχάκια γιατί έχω τα κέφια μου λόγω εορτών

"Ας είναι τα Χριστούγεννα φέτος τα πιο ωραία

στους μοναχούς να φέρουνε την πιο όμορφη παρέα

να φέρουν στα παιδάκια σας τα πιο μεγάλα δώρα

και στην καρδιά σας η χαρά να μην μετρά την ώρα" (ό,τι έχετε ευχαρίστηση!!)

see you on Monday με άλλη μια συναρπαστική, συγκλονιστική γιορτινή ανάρτηση που αν τα καταλάβω όλα σωστά, θα συνοδεύεται και από οπτικοακουστικό υλικό (ευχαριστώ για τη χείρα βοηθείας!)

Να περνάτε όλοι καλά!!!

Επιτέλους ήρθαν!

Βάλτε με το μυαλό σας ό,τι πιο επιθυμητό, φαντασμαγορικό, εκλεκτό, λαχταριστό έχετε απωθημένο. τώρα ακούστε μια ευχή: ό,τι ποθείτε, ό,τι σκεφτήκατε να σας συμβεί τα φετινά Χριστούγεννα. και με ένα έξτρα μπόνους: μπόλικη μπόλικη αγάπη και ευτυχία. σας αγαπώ όλους (ως άλλη Μαρία Αλιφέρη). να περάσετε όλοι καλά και μετά να έρχεστε εδώ και να μου γράφετε πώς περάσατε, πού πήγατε, πόσο και τι φάγατε και όλα τα συναφή. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ρεφρέν

Να μ' αγκαλιάζεις για να σε αισθάνομαι

κι αν δεις να χάνομαι να με φωνάζεις

να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι

να με χρειάζεσαι

όπως κι εγώ

ή κάπως έτσι. κάθομαι τώρα στο γραφείο, κάνω μια μονότονη εργασία και συνεχώς μέσα μου σιγοτραγουδάω το ρεφρέν - όχι τόσο καλά όσο ο Κότσιρας βέβαια. ωραία μελωδία. πολύ ωραία μελωδία. συγχωρήστε με, είναι οι "δύσκολες μέρες" που λέει και η Πουαντερίτσα και νιώθω υπερευαίσθητη. καλό σας βράδυ

Ποδοχεράκια

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες, καλησπέρα.

σήμερα ζω τη σπάνια χαρά να είμαι μόνη στο 152 τ.μ. γραφείο που εργάζομαι. μόνη, σόλο, θεά, αρχηγός, πώς το λένε; όλοι λείπουν (στο καλό!). και έχω λίγο χρόνο για κους κους και επισκέψεις στα μπλογκάκια σας. και είπα δεν ανεβάζω και καμιά αναρτησούλα, Παρασκευή είναι. τι να πούμε, τι να πούμε. α, ναι, να πιάσουμε ένα κυρίως γυναικείο θέμα (σόρι, γκάις). να πούμε για μανικιούρ - πεντικιούρ. καλό;

λοιπόν που λέτε, έχω κλείσει ραντεβού την πέμπτη για μανικιούρ - πεντικιούρ σε μια καλή κοπέλα που μου συστήσανε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ -το τονίζω αυτό. το καλό είναι ότι έρχεται και στο σπίτι. λέω, καιρό έχω να κάνω ρεκτιφιέ, ας έρθει.

και έρχεται η καλή κοπέλα και είναι σαν το ανάποδο γαμώτο στη φάτσα, όχι άσχημη, αλλά λες και της σκότωσα τη μάνα, την αδελφή, το γκόμενο και το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα. λέω, δεν πειράζει θα περάσει. προσφέρω καφέ, γλυκό, ποτό και μου ζητάει μπύρα με το μπουκάλι. 6 Η ΩΡΑ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ! τι να κάνω, σερβίρω μπύρα. και ελπίζω αυτό να μην επηρεάσει τη δουλειά της.

ξεκινάμε, μουλιάζω χεράκια, ποδαράκια, ωραίο ήταν αυτό, ξέρετε, που βάζεις τα άκρα σου μέσα σε νερό με μπουρμπουλήθρες και άλατα για ενυδάτωση, ωραίο, το ξαναλέω. και εδώ αρχίσανε και τελειώσανε τα ωραία. από εκεί και πέρα, πέρασα μια ώρα ατελείωτης οδύνης κάτω από τον τροχό της "έμπειρης" επαγγελματία. πόνεσα, πόνεσα, πόνεσα, χίλιες φορές καλύτερα ο τροχός του οδοντιάτρου. αφού στο τέλος μάτωσα. και εκείνη συνέχιζε, δεν είναι τίποτα λέει, θα βάλουμε μετά αποστειρωτικό. τι λες καλή μου; ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ!!!

Το καλό το άφησα για το τέλος. "θα τα βάψουμε;" μου λέει. ε, σκέφτηκα κι εγώ, τόση ταλαιπωρία πέρασα, να μας μείνει τουλάχιστον το βάψιμο, οπότε λέω ναι. "τι σκέφτεσαι να κάνουμε;" μου λέει. "κάτι διακριτικό" απαντώ εγώ. ωραία; ωραία! λοιπόν, το διακριτικό κατά τη γνώμη της ήταν ένα σούπερ γυαλιστερό κόκκινο κατακόκκινο και από πάνω σκόπευε να βάλει και στρασάκια!!! Χέρια πόδια μιλάμε τώρα, κάντε εικόνα. ε, εκεί άσκησα βέτο όμως. Θα με καμαρώνατε, αν ήσασταν μπροστά.

στο μεταξύ η γυναίκα έχει πιεί την δεύτερη μπίρα και εγώ δεν έχω άλλη στο ψυγείο. οπόταν αφήνουμε το κόκκινο (και από μέσα μου βρίζω, αλλά θα το ξεβάψω μόνη μου όταν ξεκουμπιστεί) και της λέω όλο ελπίδα "τελειώσαμε;" αμ, δε! όχι, ήθελε να ακολουθήσει ψυχαγωγικό πρόγραμμα η κυρία! να γίνουμε φίλες, να μου πει τον πόνο της, τέτοια. και ξεκινάει μια πάρλα χειρότερη από την δική μου, και να μην σταματάει. αναγκάσθηκα να πάρω την κολλητή κρυφά από το μπάνιο για να μου κάνει κλήση στο κινητό μπας και την ξεκολλήσω από το σπίτι. μόνο έτσι έφυγε καλά μου παιδιά. αφού μούτρωσε πρώτα πάλι και αφού μου πήρε και εβδομήντα ευρώ.

Συμπέρασμα; δεν το ξανακάνω, δεν το ξανακάνω. χίλιες φορές μόνη μού ή μέσα στη μπίχλα. αυτό το λάθος πάντως ποτέ ξανά!

φιλάκια και καλό Σ/Κ

Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις

Σήμερα ήρθα στη δουλειά μετά από μια πολύ κακιασμένη γρίπη, που με κράτησε στο κρεβάτι μέχρι χθες και έτσι ανεβλήθη η εφαρμογή του πνεύματος αισιοδοξίας λόγω ανωτέρας βίας, αλλά τώρα νιώθω πολλλλύ ωραία (μετά από 8 κουβάδες αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη, λογικό ήταν να κάνω κεφάλι) και επιτέλους με χτύπησε χριστουγεννίτιδα! οπότε σας παρακαλώ να συνδράμετε:

α) όποιος/α έχει γκαραντί συνταγή για κουραμπιέδες/μελομακαρονάκια, ας τη στείλει γιατί φέτος θα προβώ σε πράξεις αντιστασιακές και θα παρασκευάσω μόνη μου τα γλυκάκια μου. όμως επειδή είμαι και λίγο γκάου, παρακαλώ στείλτε αναλυτικές πολύ αναλυτικές οδηγίες. ευχαριστώ

β) παίζουμε ένα παιχνιδάκι μεταξύ μας; λέω να θυμηθεί ο καθένας την πιο γλυκειά χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που του έχει μείνει. ας είναι παλιά, καινούρια, με παρέα ή χωρίς, με το έτερον ήμισυ, στο εξωτερικό ή εντός και γενικώς, το πιάσατε το νόημα, ό,τι σας αρέσει εσάς. α, και να αιτιολογήσετε το γιατί είναι το καλύτερο που θυμάστε. θα ξεκινήσω πρώτη:

η πιο ωραία μου Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση ήταν το 2001. είχα μόλις πιάσει δουλειά, είχα λεφτά να ξοδέψω σε δώρα και αυτό ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα. στόλισα όλο το σπίτι, μαγείρεψα τα άπειρα καλούδια και έκανα το τραπέζι στην οικογένειά μου μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. ακούγεται απλό, το ξέρω, αλλά υπήρχε τόση αγάπη και αρμονία εκείνα τα Χριστούγεννα, που φτάνουν για μια ολόκληρη ζωή.

δοκιμάστε κι εσείς! πολλά φιλιά και καλές γιορτές!

η επόμενη μέρα

Δεν ήταν μια εβδομάδα συνηθισμένη αυτή που μεσολάβησε από την τελευταία μου ανάρτηση. ήταν δύσκολη, ματωμένη, θυμωμένη, όλα τα απαίσια μαζί. και το τι γινόταν έξω έμοιαζε πολύ με το πώς ένιωθα μέσα μου. όμως τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο, αποφάσισα ότι τέρμα η γκαντεμιά και η κλαψομουνίαση (με συγχωρείτε για τα γαλλικά, αλλά τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους). δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα για τα γεγονότα των ημερών, παρά να πω ότι λυπάμαι για τον μικρό Αλέξη που χάθηκε έτσι άδοξα και λυπάμαι για αυτούς που τον χρησιμοποιήσανε μετά θάνατον για να κάνουν τα κέφια τους. θέλω να πιστεύω ότι αργότερα δεν θα θυμόμαστε αυτές τις ημέρες ως κόλαση ωμής βίας, αλλά ως εφαλτήριο για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά αμφιβάλλω.
ξαναγυρνάμε λοιπόν. από εδώ και εμπρός τέλος η μαυρίλα, ζήτω η ελπίδα! και νιώθω ευγνώμων για όσα έχω (αγάπη, συμπαράσταση, ένα πιάτο φαγητό), ακόμη και αν γύρω όλα έχουν βγει εκτός ελέγχου. κι αν μπορώ να βοηθήσω κάπου, θα το κάνω. και η ζωή θα συνεχισθεί.
πολλά φιλιά σε όλους
εύχομαι ένα όσο πιο καλό γίνεται σαββατοκύριακο

Tέλος

Xθες το βράδυ στο σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω, έχασα έναν άνθρωπο που νόμιζα ότι ήταν ό,τι πολυτιμότερο, αγνό και ειλικρινές μπόρεσα ποτέ να πλησιάσω. την ίδια στιγμή πέθανε και ένα δικό μου κομμάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να αναπληρώσω. τέλος εποχής. περάστε αν θέλετε, προσφέρουμε κονιάκ και παξιμαδάκι για το μνημόσυνο.
μην ανησυχείτε, τη Δευτέρα θα είμαι πάλι μια χαρά.
Καλό Σ/Κ σε όλους σας. σας φιλώ.

Αυτά!

Γεια σας. Τι κάνετε; όλα καλά; ωραία! Αυτά!!!

έτσι ακριβώς είναι η διάθεσή μου αυτές τις ημέρες. θέλω τόοοοοσο πολύ να σας ανεβάσω ένα υπέροχο ποστ που να αναδεικνύει την εξυπνάδα, την τσαχπινιά και το ταλέντο μου, αλλά ο γενικός φαίνεται έχει κατέβει για καλά. αλήθεια σας το λέω, θέλω, αφού κάθε μέρα ανοίγω το κουτάκι "Νέα ανάρτηση" και κάθε ημέρα το κλείνω άπραγη. λες και μαγκώνουν οι λέξεις μέσα μου ρε παιδί μου, λες και τελείωσαν τα θέματα. κουβάρι μου έχουν κάτσει όλες οι σκέψεις τελευταία. και ούτε έμαθα να ανεβάζω φωτογραφίες, ψέμματα σας είπα την Παρασκευή. τίποτα δεν έκανα, μόνο δουλεύω σαν χαζό.

επειδή όμως δεν το βάζω κάτω, ορίστε μια ανάρτηση έτσι και μόνο για ζέσταμα, αφιερωμένη σε όλους όσοι με διαβάζετε. εύχομαι να είστε καλά και να ετοιμάζεστε για τα Χριστούγεννα και να ψωνίζετε σαν τρελοί και να αγκαλιάζετε αυτούς που αγαπάτε σαν τρελοί και όλα να τα κάνετε σαν τρελοί αυτές τις ημέρες. και να χαζολογάτε. πολύ. και να μην παίρνετε τίποτα μα τίποτα στα σοβαρά παρά μόνο τις ανάγκες σας. και να αγαπάτε. πολύ. και να την ξοδεύετε την αγάπη σας. παντού. και επειδή άμα συνεχίσω θα φτιάξω την πρώτη ανάρτηση κουβερτοσέντονο με διπλή επένδυση, στοπ εδώ. με συγχωρείτε για την μπουρδολογία. ήθελα όμως να μιλήσουμε μωρέεε! κακό είναι; πείτε και εσείς κάτι! ό,τι θέλετε, ορίστε. ανοίξαμε και σας περιμένουμε!