Xθες το βράδυ στο σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω, έχασα έναν άνθρωπο που νόμιζα ότι ήταν ό,τι πολυτιμότερο, αγνό και ειλικρινές μπόρεσα ποτέ να πλησιάσω. την ίδια στιγμή πέθανε και ένα δικό μου κομμάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να αναπληρώσω. τέλος εποχής. περάστε αν θέλετε, προσφέρουμε κονιάκ και παξιμαδάκι για το μνημόσυνο.
μην ανησυχείτε, τη Δευτέρα θα είμαι πάλι μια χαρά.
Καλό Σ/Κ σε όλους σας. σας φιλώ.
10 σχόλια:
Τι να πω; Θέλουν δύναμη αυτές οι ιστορίες. Πάρε τον χρόνο σου, ηρέμησε και ξεκουράσου. Τα φλιά μου.
Πραγματικά θέλουν δύναμη.. Ο καθένας την αντλεί από διαφορετικά σημεία..
Ο χρόνος λένε ότι είναι ο καλυτερος γιατρός, δεν το πίστευα κάποτε, αλλά τελικά είναι!
Φιλάκια κοριτσάκι, καλό ΣΚ!
life goes on...
thera are other orange-trees...
Εσύ το λές τέλος.Εγώ το λέω νέα αρχή , ξεκάθαρη και ουσιαστική.Εχεις πλέον καθαρή εικόνα και ξέρεις τι μπορείς να έχεις και τι όχι.Δεν θα ζείς άλλο με τα αν και τα ίσως.Ξεκίνα για καινούργιες σχέσεις-φιλίες κλπ.
Θα το δείς με τον καιρό και εσύ ότι είναι καλύτερα έτσι .Καλύτερα για εσένα..Οπως λέει και ο/η λασπολόγος υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές και τι ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ!
Σε φιλώ κοριτσάκι.
Τέλος αυτής της εποχής,αρχή μιάς άλλης.Κάνε την "κηδεία" με την ησυχία σου και συνέχισε τον δρόμο σου γιατί η ζωή σου είναι πολύτιμη για να την σπαταλάς για ανθρώπους που ίσως να μην το αξίζουν.
Φιλιά και καλημέρες
καλησπέρα ,
Πιάνεις πάτο , μέχρι τέλους κλαις χτυπιέσαι αηδιάζεις και ξαφνικά βλέπεις απο μία χαραμάδα φως και κάποια στιγμή αυτό φαίνεται όλο και πιο πολύ.
Μέχρι που ξυπνάς μια μέρα και όλα έχουν αλλάξει νοιώθεις ..χαρούμενη.
Με λίγα λόγια να το ζήσεις , χρειάζετε!
Μην μου στεναχωριεσαι....
δεν υπαρχει τελος, μονο νεα αρχη.
Κανε τωρα οτι δεν μπορουσες να κανεις τοσο καιρο, απολαυσε τωρα οτι δεν μπορουσες να απολαυσεις πριν και αφου κλαψεις και ξαλαφρωσεις(το κλαμα κανει καλο στα ματια και την ψυχη), σηκω, ντυσου, στολισου και τραβα μπροστα.
ΥΣ> Αν ολα αυτα δεν πιανουν τοτε παρε με τηλ. και θα σου πω εγω;!
σας ευχαριστώ πολύ όλους, παλιούς και νέους φίλους, για τα μηνύματά σας τα οποία με στήριξαν και με έκαναν να χαμογελάσω σε μια προσωπική μου στιγμή πραγματικά μαύρη και άραχλη. απλώς με τα γεγονότα που με πρόλαβαν, θεωρώ ότι το δικό μου θέμα δεν έχει πια καμία αξία. δεν θέλω να γράψω τίποτα για αυτό, διότι έχω δει τόση βία να αναπαράγεται και γραπτώς με αφορμή τα συμβάντα, που έχω τρομάξει αρκετά και νομίζω ότι η γνώμη μου δεν έχει τίποτα να προσφέρει αυτή τη στιγμή. αν θέλετε, γράψτε εσείς ό,τι νομίζετε. φιλιά!
ειδικά για την K@terin@, καλώς ήρθες. φιλιά στο Λασπολόγο!
Ότι και να σου πούμε θα είναι μικρό... Η ζωή δυστυχώς μας δοκιμάζει και εμείς δεν έχουμε παρά να μάθουμε να πορευόμαστε με τις αναμνήσεις μας σε νέα σταυρόδρόμια.
Να 'σαι πάντα καλά!
Η ζωή λέει «Keep walking». Και συνεχίζεις.
Δημοσίευση σχολίου