Εγώ ποτέ θα γίνω μάνα;

Είναι οριστικό. Δεν νομίζω ότι πάω καλά. Καθόλου καλά. Μάλιστα, όπως σας τα λέω. Υπάρχει βάσιμος φόβος να οδεύω προς σκοτεινά μονοπάτια. Και εξηγώ:

Τις τελευταίες ημέρες με έχει πειράξει μια έντονη κρίση μωρολατρείας (όσοι σιχαμένοι σκέφτηκαν διάφορα διεστραμμένα, να τους καεί ο φούρνος μικροκυμάτων και η plasma μαζί). Όπου δω μωρό, στο δρόμο, στην αυλή του γείτονα, παντού, με πιάνει μια ανεξέλεγκτη τάση να κάνω επαφή, να χαϊδέψω, να ζουλήξω μαγουλάκια, να συνομιλήσω σε άπταιστα μωρουδίστικα, όλα αυτά και μια γλύκα που με λιγώνει στην καρδιά. Σήμερα, στο λεωφορείο, τα ίδια. Κόντεψα να φάω αυτόφωρο (κι ήμασταν κι έξω από τη ΓΑΔΑ), γιατί με είδε μια μαμά να πιάνω φιλίες με την κορούλα της και μάλλον δεν το εξέλαβε ως αγαθή και αθώα πρόθεση να θαυμάσω το παιδί της. Δεν φταίω όμως ρε παιδιά! Μου έκανε κάτι ζουζουνιές η μικρή, άλλο πράγμα! Και "ματάκια", και γελάκια, και φιλάκια, άχου το άχου το... Ααααα!!! Δεν είναι καλά μαντάτα αυτά. Τελικά με πέτυχε; Το βιολογικό μου ρολόι βρήκε το δρόμο και μου χτυπάει; Δεν είμαστε καλά! Ωραία ώρα βρήκε! Τώρα που είμαι ακόμη κοντή, χοντρή και ανέραστη;;;

Σοβαρά τώρα, δεν ξέρω αν πρόκειται για το βιολογικό μου ρολόι ή όχι, γεγονός είναι πάντως ότι τα μωρά και τα μικρά ιδίως παιδάκια σήμερα είναι όλα κουκλιά και γουστόζικα και τσαχπίνικα και σου έρχεται να τα δαγκώσεις και να κόψεις ένα κομματάκι, σαν να ήταν τσουρεκάκια αχνιστά.

Γράψτε κάτι για τα παιδιά σας, όσοι έχετε. Ή για τα παιδιά των αδελφών σας. Ή για τα μικρά σας αδελφάκια. Ειλικρινά θα χαρώ πολύ να τα διαβάσω. Πολλά φιλιά!!!

Την Παρασκευή όλα είναι όμορφα (Friday I' m in love)

Το κλίμα το βάρυνα πολύ τελευταία με αυτά και με αυτά και τις προσωπικές μου αναρωτήσεις και συγχωρήστε μου που αντιδρώ σαν την Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων συναντά την Κρουέλα ντε Βιλλ, δηλαδής σαν παρανοημένο μπροστά στο καινούριο. Δεν είναι τίποτα, θα μου περάσει.

Λοιπόν, αν και η αγαπημένη μου μέρα είναι το Σάββατο, γιατί ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω και μετά μπορώ να ξενυχτήσω όσο θέλω (λέμε τώρα) και πάλι την άλλη μέρα να ξυπνήσω ό,τι ώρα θέλω, η Παρασκευή το απόγευμα έχει ξεχωριστή γοητεία. Κουβαλάει την προσδοκία ενός υπέροχου, μαγικού, long weekend. Κι ας μην προκύψει να είναι τέτοιο, κι ας με βρει το τελείωμά του πιο κουρασμένη και μπαφιασμένη από πριν, δεν πειράζει. Άλλωστε σημασία έχει το ταξίδι, όχι η Ιθάκη (τι είπα πάλι η εμπνεόμενη!!!). Το καλύτερό μου δε είναι να έχει προκύψει έξοδος την Πέμπτη το βράδυ, διότι έτσι πάω στη δουλειά την Παρασκευή σουρνάμενη αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο ζεν στα χείλη και οι ώρες μέχρι το ποθητό Παρασκευόβραδο κυλούν πολύ πολύ γρήγορα, πολύ ευχάριστα. Δεν πα να χαλάει ο κόσμος γύρω μου, εγώ εκεί, ζεν.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί σε λίγο φεύγω από το γραφείο, φρέσκια, χαρούμενη, λαμπερή, έτοιμη να ζήσω τα πάντα, έτοιμη να ζήσω, να πετάξω, να ερωτευτώ (γιατί όχι;), να ξαναγίνω μικρό κορίτσι και να αλητέψω στις αλάνες των παιδικών μου χρόνων άμα έτσι το θέλω. Σας εύχομαι να περάσετε όλοι ένα απίστευτο, εξωφρενικά ευχάριστο Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα όλοι μαζί ανανεωμένοι να επιστρέψουμε στις επάλξεις.

Υ.Γ. Δεν έχω πάρει τίποτα, αλλά έχουμε καινούρια καθαρίστρια στο γραφείο και χρησιμοποίησε ένα απορρυπαντικό με πολλή αμμωνία. Τόση ώρα που σας γράφω, το εισπνέω και αυτό μπορεί να με επηρέασε λίιιιγο και να σας ακούγομαι κάπως φτιαγμένη.

Πολλά φιλιά!!!!

Ο καιρός της αμφιβολίας

Νομίζω ότι οι αναρτήσεις μου έχουν ένα μεγάλο προβλημα: είναι σχεδόν στο σύνολό τους αυτοβιογραφικά σημειώματα. Εγώ, τι θέλω, τι δεν μου αρέσει, πώς είμαι, τι νιώθω, πολύ προσωπικό στοιχείο. Αυτό θα το σκεφτώ και θα προσπαθήσω να το ελέγξω λίγο προσεχώς. Σήμερα όμως θα σας ενημερώσω για τα νέα δεδομένα. Όπως θα έχετε διαβάσει κατά καιρούς, τελικά ανακάλυψα ότι είμαι κοινωνικός άνθρωπος και λατρεύω την πάρλα. Επιδίωξα λοιπόν να γνωρίσω μερικούς από εσάς και από πιο κοντά και δεν απογοητεύτηκα καθόλου. Τουναντίον, ενθουσιάστηκα. Όπως με ενθουσιάζετε όλοι σας κάθε φορά που επικοινωνούμε μέσα από εδώ. Εχθές μια καλή φιδόφιλη, ονόματα δε λέω, άμα θέλει, ας παρουσιαστεί μόνη της, με έχωσε στο Facebook, από το οποίο ακόμη ψάχνω πώς να βγω, έχω καταμπερδευτεί στους διαδρόμους. Κι εκεί μου την πέσανε πέντε έξι να γίνουμε φίλοι, μεταξύ των οποίων και ένας Antonis Nikopolidis (?). Επίσης από κάποιες ευχάριστες συμπτώσεις και τυχαίες αρχικά γνωριμίες, έχω τακτική επαφή μέσω mail με λίγα ακόμη πρόσωπα που έμαθα να σέβομαι και να εκτιμώ πολύ μέσα από την ιντερνετική σχέση μας. Μόνο που... Όπως νομίζω θα συμβαίνει και σε σας, οι "παρέες" αυτές αποτελούν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό. Διαφορετικοί χαρακτήρες, αντιλήψεις που βρίσκονται σε διάσταση, όλα αυτά προσθέτουν ενδιαφέρον και ποικιλία στα πράγματα. Σήμερα όμως όπως το σκεφτόμουν ένιωσα και λίγο περίεργα. Θαύμασα πόσο πολλά διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια συνθέτουν ένα υπέροχο πίνακα. Όμως, χάνεσαι βρε παιδί μου. Πληθώρα οι απόψεις, οι άνθρωποι, και πώς να τα βγάλεις πέρα πάντα; Και τι εννοώ πριν με πείτε καραψωνάρα: Ήρθε ο καιρός της αμφιβολίας. Για πολλά από όσα πίστευα για μένα μέχρι σήμερα, για τις δικές μου απόψεις, τη φιλοσοφία, την κοσμοθεωρία μου, ήρθε, είναι εδώ. Γόνιμη αμφιβολία, που προκύπτει ή μάλλον τροφοδοτείται και από όσα σας γράφω πιο πάνω. Από εσάς. Από τον τρόπο που χειρίζεστε καταστάσεις. Από όσα λέτε και αφήνουν να φανούν κομμάτια σας, είτε τα σοβαρά είτε τα αστεία, είναι εξίσου σημαντικά. Είδα ότι δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος ή μία απόλυτη σκέψη. Μαλακώσατε λίγο τις γωνίες μου. Πολύ καλό αυτό, σας ευγνωμονώ. Αλλά ώρες ώρες νιώθω ακριβώς όπως το nickname μου: σαν Κοκκινοσκουφίτσα μες το απέραντο δάσος. Όταν βγάλω άκρη με τις διεργασίες που συντελούνται τελευταία εντός μου, μου φαίνεται ότι θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε. Αναρωτιέμαι, οι φίλοι μου εκτός δικτύου άραγε θυμούνται τη φάτσα μου; (Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση).

Καλό απόγευμα φιλαράκια μου.

Όταν στα μάτια μου χαθούν τα ψευτικα στολίδια

ίσως να δω ότι κι εσύ με εμένα είσαι ίδια

Ήρθε, ήρθε, είναι εδώ!!!

Την περίμενα που λέτε. Της είχα στήσει καρτέρι εδώ και κάνα δυο ημέρες. Και τσουπ! να τη που ήρθε. Η Πασχαλινή διάθεση, ντε! Κι έτσι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ευχηθώ σε όλους μας, συγνώμη που δεν το κάνω προσωπικά για τον καθένα μας, αλλά με πιέζει ο χρόνος.

ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ, ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΦΑΜΕ ΒΕΒΑΙΑ, ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ, ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΞΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΝΤΩΣ

Α, ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΕΙ ΠΟΛΛΥΥΥΥ ΑΡΝΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΔΥΝΑΤΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ Δ Ι Α Ι Τ Α !!!

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΒΑΘΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ

Tρεις λαλούν και δυο χορεύουν μείον έναν (Δηλαδή Fantastic Four)

Χθες ήπια καϊφέ γλυκό με τρία μπλογκοπαιδάκια. Και τα λέω έτσι, γιατί η μεγαλύτερη ήμουν έτι μίαν φοράν εγώ κι έκοβα μάλιστα το νήμα με διαφορά (πού να στα λέω γραία συμπλογκίτισσα! Πάλι ανεβάσαμε το μέσο όρο ηλικίας!) Τέλος πάντων, ας πάει και το παλιάμπελο, το ξεπέρασα αυτό, πάμε τώρα παρακάτω.

Πρώτα οι συστάσεις: Είχα την τιμή και τη χαρά να συμπιώ μετά των μελών του γνωστού Λασπότοπου, τον Λασπολόγο και την Κατερίνα, καθώς και με την M η οποία έχει ένα πολύ ωραίο μπλογκ και είναι συνεργός στην Τρανή Ευκαιρία, που τη διαβάζω μετά μανίας.

Να σας πω τι αποκόμισα: Πρώτον, είναι πολύ ωραίο να γνωρίζεις νέους ανθρώπους με καθαρά, φωτεινά μάτια και χαρούμενο λόγο. Επίσης, κάτι τους βάζαν στο φαί των μωρών από τις αρχές της δεκαετίας του 80 και όλα βγήκαν όμορφα τα σκασμένα!

Ο Λασπολόγος, μην κοιτάτε που συνήθως φαίνεται σαν να βριζόμαστε, όχι, κατά βάθος είναι πολύ καλό παληκάρι. Αλλά κορίτσια μην τρέχετε, είπαμε, μας πρόλαβε η Κατερίνα, η οποία μοιάζει καταπληκτικά με μια πολύ καλή και γλυκιά ηθοποιό, αλλά δεν λέω ονόματα, μην προδοθούμε. Πλάσματα με μόρφωση και παιδεία και χαρά και ζωή.
Η Μ είναι εξαιρετικό πλάσμα. Κι έχει και πολύ ωραία μάτια. Και καθόλου άγρια, όπως νομίζει η ίδια. Είναι και διανοούμενη με την αγνή και καλή έννοια του όρου. Άνθρωπος ανήσυχος για γνώση ή τουλάχιστον έτσι κατάλαβα.

Ξαναγυρίζω λίγο πίσω για να πω ότι μου άρεσε πολύ το ζευγάρι του Λασπολόγου και της Κατερίνας. Είναι από εκείνα τα αρμονικά, στρωτά ζευγάρια, που χαίρεσαι να βλέπεις να κυκλοφορούν γύρω σου. Και επίσης έχω να πω προς τιμήν του Λασπολόγου, ότι τρεις ώρες σερί δεν έκανε καμία άσεμνη χειρονομία προς την πλευρά της Κατερίνας, σεβόμενος ίσως ότι στο ίδιο τραπέζι κάθονταν μια γριά ανέραστη Κοκκινοσκουφίτσα. Ούτε ένα φιλί στο μάγουλο σας λέω, τίποτα. Κρίμα κι είχα καιρό να δω πώς γίνεται αυτό!!!

Πραγματικά χάρηκα πολύ που γνώρισα την σούπερ τριάδα από κοντά. Για το μόνο που λυπήθηκα είναι που δεν μπόρεσε να έρθει τελικά η Fri για λόγους ανωτέρας βίας και έτσι για άλλη μια φορά χάθηκε η ευκαιρία να την γνωρίσω. Αν διαβάζεις τώρα φιλενάδα, να ξέρεις ότι μου πήραν τα αυτιά να μου μιλάνε για σένα όλοι τους, και τι γλυκιά, και τι υπέροχος άνθρωπος, και ο Χρήστος τι καλός, όλο τέτοια έλεγαν. Αφού εγώ, που είναι γνωστό πόσο καλοπροαίρετη είμαι, παραλίγο να ζηλέψω. Άντε να δούμε τι θα γίνει και πότε θα βρεθούμε από κοντά!

Θέλω βέβαια να δηλώσω από εδώ εξαρχής ότι η γνωριμία μας είναι τελείως ξέχωρο ζήτημα από την κόντρα μας με το Λασπολόγο. Αυτή θα συνεχισθεί ακάθεκτη, καθώς αποτελεί και το αλατοπίπερο των μεταξύ μας σχέσεων. :pppp

Τελικά το μπλόγκινγκ είναι καλό πράγμα. Ποτέ δεν ξέρεις ποιους ενδιαφέροντες τύπους θα γνωρίσεις μέσα από αυτό.

Καλό σας βράδυ

Τα Πασχαλινά μας αύριο μαζί με dos και don'ts για το βάψιμο των αυγών

Πολλά Φιλιά σε όλους

Κι άλλο παιχνιδάκι και 10 μυστικά

O kakoslykos αφού έπαιξε με μεγάλη φοβερή και τρομερή επιτυχία το παρακάτω παιχνίδι, με κάλεσε κι εμένα να παίξω με τη σειρά μου. Κι ως γνωστόν, τέτοια χατίρια εγώ δεν χαλάω. Επί τω έργω λοιπόν.
Πρέπει να αναφέρω μία ταινία που μου αρέσει πολύ και 10 μικρά μυστικά μου. Το πρώτο σχετικά εύκολο. Πέρα από τις ταινίες που ανέφερα στο προηγούμενο παιχνίδι, είδα στο προφίλ μου ότι είχα ξεχάσει μία που είναι από τις πιο αγαπημένες μου και τώρα είναι ευκαιρία να επανορθώσω.

Φοβού τους Έλληνες. Ξέρω ότι δεν έχει και μεγάλη σχέση με τις άλλες ταινίες που πρότεινα, αλλά ο Λαζόπουλος ξέρει να κάνει σινεμά, αν και καμιά φορά παρασύρεται. Πάντως αυτή εδώ η ταινία είναι φοβερή κι αν σας τύχει, να τη δείτε, θα σας αρέσει.
Και τώρα ταντααααν!!! Ορίστε 10 μυστικά μου, όμως ξηγιέμαι καθαρά, δεν είμαι και τόσο ενδιαφέρων τύπος, οπότε μπορεί να μου βγουν και λιγότερα από 10:
1. Την ωραιότερη βόλτα της ζωής μου την έκανα το καλοκαίρι του 1997 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, κοντά στο θέατρο Δελφινάριο.
2. Έχω πάει όμως και βόλτα με τη μηχανή του τότε φίλου μου στα 18 Αθήνα - Ιωάννινα και επιστροφή σε μία ημέρα, γιατί μας είχαν πει για ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ σουβλατζίδικο που έβαζε καφτερή σάλτσα στις πίτες του. Εννοείται ότι κανείς στο σπίτι μου δεν ξέρει τίποτα μέχρι και σήμερα, οπότε σςςςςς!!!
3. Έχω δώσει χρήματα σε πελάτη μου για να καλύψει ένα χρέος του, επειδή πραγματικά τον λυπόμουν. Αν τα επέστρεψε ή όχι, αυτό από διακριτικότητα επιτρέψτε μου να μην σας το πω.
4. Μου αρέσει να κυκλοφορώ στο σπίτι μου με τα εσώρουχα. Όταν είμαι μόνη. Κι όταν έχω τραβήξει τις κουρτίνες, αν και καμιά δυο φορές δεν πρόσεξα και είχαμε ψιλοατυχήματα (από περαστικούς που έχασαν το φως τους).
5. Με έχουν κάνει τσακωτή σε περιπτύξεις στο λεβητοστάσιο πολυκατοικίας όταν ήμουν 17 ετών (δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο, κοκκινίζω)
6. Επίσης όταν ο φίλος μου ήταν φαντάρος το 1994-5, παραλίγο να με κάνουν τσακωτή σε μία ντουλάπα του στρατοπέδου (το ξέρω, ήμουνα λίγο ζωηρή στα νιάτα μου, μετά όμως ηρέμησα, μη με παρεξηγείτε λοιπόν).
7. Είχα περάσει 8η στο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας τη χρονιά που έδινα Πανελλήνιες και θα σπούδαζα κάτι που πραγματικά μου άρεσε με υποτροφία κιόλας, αλλά επειδή είχα η ηλίθια δηλώσει πρώτα τις 3 Νομικές με το σκεπτικό ότι δεν θα πιάσω τα μόρια έτσι κι αλλιώς, την έχασα.
8. Πέρασα πολύ ωραίες διακοπές μόνη μου το καλοκαίρι του 2006 που πήγα στη Χίο για το γάμο μιας φίλης μου. Υπέροχο δωμάτιο, καταπληκτική σπιτονοικοκυρά (φεύγοντας μου χάρισε και σπιτική μαστίχα), απίθανοι οι παππούληδες που πίναμε κάθε μέρα μαζί τον καφέ μας στο καφενεδάκι της πλατείας.
9. Θεωρώ ότι είμαι τρομερά απωθητικη εμφανισιακά κι αυτό δεν μπορώ να το αποβάλλω.
10. Από τότε που άνοιξα αυτό εδώ το μπλογκ, νιώθω καλύτερος άνθρωπος, πιο γεμάτος και με πολλούς πολλούς φίλους.
Ωραία. Τελείωσα. Θα ήθελα αυτή τη φορά να παίξουν ΟΛΟΙ όσοι αφήσουν σχόλιο εδώ, γιατί έχει τρομερό ενδιαφέρον το θέμα! Φιλιά!!!!

Καλό Σαββατοκύριακο - Η ανοιξίτιδα συνεχίζεται

Tα νησιά

Υπάρχουν μέρες

που νιώθω σαν νησί

κι όλα κυλάνε στρογγυλά από πάνω μου

Και τότε λέω κοίταξε, καλύτερα είναι έτσι

Κι είναι και άλλες μέρες

από βαρύ πανί

με σπρώχνουνε και με καρφώνουν σε γρανάζια

ξυπνάω, φεύγω, δουλεύω, γυρνώ,

και πάλι απ' την αρχή

Και τότε λέω κοίταξε, καλύτερα με κάποιον

να ανοίγεις την πόρτα και να σε αγκαλιάζει

Κι είναι και μέρες σαν και αυτή

που όλα μοιάζουν όμορφα

Και μόνος σου και με παρέα

Σινεμανία

Να είστε καλά παιδιά μου που με σκέφτεστε κι έχω κι εγώ ένα θέμα για ανάρτηση, διότι τελευταία πολλά πέσανε πάνω μου κι ανάσα δεν παίρνω, έμπνευση δεν έχω, ησυχάσατε να μου πείτε τώρα κι εσείς, ε, τι να κάνουμε, συγνώμη, αλλά επανήλθα. Κι αυτό χάρη στην γλυκύτατη προσκλησούλα της everything53 και την αγενέστατη πρόσκληση του πιπιοχρυσού. Θα παίξουμε το παιχνίδι που λέμε τις 5 πιο αγαπημένες μας ταινίες. Ορίστε οι δικές μου:

1. Οι γέφυρες του Μάντισον - Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μια ταινία είναι ισάξια και ίσως καλύτερη από το βιβλίο από το οποίο προέρχεται


2. Tο σκοτεινό ποτάμι - Ένας Σον Πεν εξαιρετικός, αποκαλύπτει τη στόφα ενός γεννημένου ηθοποιού



3. To πράσινο μίλι - Δεν πολυγουστάρω τον Τομ Χανκς, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι σε αυτή την ταινία ήταν υπέροχος. Τι ωραία ταινία, τι ύμνος στη ζωή!



4. Sleepers. Ένα σενάριο που πολύ θα ήθελα να είχα γράψει εγώ και όλοι οι συντελεστές αστεράτοι


5. Λάθος έκανα. ΑΥΤΟ το σενάριο θα ήθελα να έχω γράψει εγώ: Ο Κέβιν Σπέισι είναι ιδιοφυία


Θέλω να κλέψω και να πω άλλη μία. Κλασική, αθάνατη, υπεραγαπημένη Τζένη Καρέζη. "Γυρίσατεεεε;;;"


Για περάστε τώρα dorothea, mata, κηπουρέ, fri, maria, σειρά σας! Άντε τη βγάλαμε και σήμερα!!!
,

UPDATE

Η υποφαινόμενη ιδιοκτήτρια αυτού του blog προφανώς δεν είναι καλά. Πάλι έκανε αλλαγές. Αλλά να σας πω: φταίει το ΧρυσοΠιΠι. Μου πρότεινε ένα ωραίο μέρος για να βρω χαριτωμένα layouts και δεν μπορώ να τα προσθέσω σαν gadget γιατί δεν έχω internet explorer 8 στο γραφείο και δεν θέλω να το εγκαταστήσω εδώ, γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται και οι άνθρωπες εδώ είναι περίεργοι με τα πράγματά τους. Κλαψ κλαψ κλαψ. Οπότε έβαλα ένα προσωρινό πρότυπο που βρήκα στο blogger. Kαι θα κοιτάξω να μπω από κανένα ίντερνετ καφέ να κάνω τη δουλειά μου. Έχω βρει ένα τρομερό σχέδιο και θέλω να το αποκτήσω λέμε!!!! Α ρε Πιπίτσα τι μου έκανες με το http://www.thecutestblogontheblock.com/!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο

Ααααχχχ!!!

Η κατάστασή μου τελικά είναι πιο προχωρημένη από όσο νόμιζα. Ανοιξίτιδα στο τελευταίο στάδιο

Άνοιξη

Κάτι διαφορετικό για να υποδεχθούμε την άνοιξη που πια είναι εδώ. Και να σκεφτείτε ότι εδώ δεν έχω ηχεία για να το απολαύσω κι εγώ (λυγμ!)