Γεια σας!
Ήμουν πολύ δυσκολεμένη αυτές τις ημέρες γι αυτό εξαφανίστηκα (κι από ό,τι είδα κι άλλοι την έχουν "κάνει με ελαφρά" από τα μπλογκ τους - ελπίζω για καλύτερη γη, για ωραιότερα μέρη, αν και πού να βρεις ωραιότερα από εδώ μέσα);
Μετά από μια αναπάντεχη στροφή της τύχης (μου), το πρόγραμμά μου ελάφρυνε λίγο κι έτσι μπορώ να ασχοληθώ κάπως και με τούτο εδώ το σελιδάκι μου.
Καταρχήν, ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας στον ενδυματολογικό τομέα. τελικά τα έκανα όλα όσα προτείνατε: και το φόρεμα το μαύρο έβαλα στην τελετή του γάμου και το κουστουμάκι μου το μπλε σκούρο με αναφορές Σανέλ στο τραπέζι μετά (το οποίο ήταν σχετικά ήσυχο, λόγω ξαφνικού πένθους για έναν συγγενή της οικογένειας του γαμπρού). ξεκουράστηκα, γύρισα στην Αθήνα ανανεωμένη και τότε ξαφνικά έπεσα στα εργασιακά "βαθιά". Πάντως ξέκλεψα λίγο χρόνο για να δω την ανηψούδα μου, που χθες έγινε 4 μηνών. τι παιδί είναι αυτό, δεν μπορώ να το περιγράψω. την έχω στα χέρια μου από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε και την αγαπάω περίπου σαν παιδί μου. είναι υπέροχη. σπάνια κλαίει, μόνον όταν πεινάει, όταν θέλει άλλαγμα, τα κλασικά. τις περισσότερες φορές ξεκαρδίζεται στο γέλιο και προσπαθεί να "μιλήσει" μαζί μας. βγάζει φωνούλες, ανοίγει το στοματάκι της και στρογγυλεύει τα χειλάκια και είναι μια γλύκα, το λουκουμάκι μου! εχθές μου την έδωσε για λίγο η μαμά της για να μαγειρέψει. την κρατούσα απλά στα χέρια μου και της χαμογελούσα. και μου χαμογέλασε κι αυτή! παιδιά, έτσι πρέπει να είναι ο Παράδεισος τελικά: η απόλυτη γαλήνη και αρμονία μέσα από τα μάτια ενός μωρού. λίγωσα. λίγωσα απίστευτα. άσε που αποφάσισα μετά να της πω ένα παραμύθι και εκτός φυσικά από την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Κακό Λύκο (δεν ήθελα να αφήσω έξω το φιλαράκι) με λίγες παραλλαγές, της διηγήθηκα και τη Σταχτοπούτα κι εκεί πάνω γλάρωσε η μπέμπα και κοιμήθηκε στον ώμο μου. δεν νομίζω ότι υπάρχει άγχος ή πρόβλημα που να μην μαλακώνει στη θέα ενός μικρού παιδιού. Ευτυχία!
Πάω να απαντήσω στα προηγούμενα σχόλια. Θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Φιλιά πολλά!
Ήμουν πολύ δυσκολεμένη αυτές τις ημέρες γι αυτό εξαφανίστηκα (κι από ό,τι είδα κι άλλοι την έχουν "κάνει με ελαφρά" από τα μπλογκ τους - ελπίζω για καλύτερη γη, για ωραιότερα μέρη, αν και πού να βρεις ωραιότερα από εδώ μέσα);
Μετά από μια αναπάντεχη στροφή της τύχης (μου), το πρόγραμμά μου ελάφρυνε λίγο κι έτσι μπορώ να ασχοληθώ κάπως και με τούτο εδώ το σελιδάκι μου.
Καταρχήν, ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας στον ενδυματολογικό τομέα. τελικά τα έκανα όλα όσα προτείνατε: και το φόρεμα το μαύρο έβαλα στην τελετή του γάμου και το κουστουμάκι μου το μπλε σκούρο με αναφορές Σανέλ στο τραπέζι μετά (το οποίο ήταν σχετικά ήσυχο, λόγω ξαφνικού πένθους για έναν συγγενή της οικογένειας του γαμπρού). ξεκουράστηκα, γύρισα στην Αθήνα ανανεωμένη και τότε ξαφνικά έπεσα στα εργασιακά "βαθιά". Πάντως ξέκλεψα λίγο χρόνο για να δω την ανηψούδα μου, που χθες έγινε 4 μηνών. τι παιδί είναι αυτό, δεν μπορώ να το περιγράψω. την έχω στα χέρια μου από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε και την αγαπάω περίπου σαν παιδί μου. είναι υπέροχη. σπάνια κλαίει, μόνον όταν πεινάει, όταν θέλει άλλαγμα, τα κλασικά. τις περισσότερες φορές ξεκαρδίζεται στο γέλιο και προσπαθεί να "μιλήσει" μαζί μας. βγάζει φωνούλες, ανοίγει το στοματάκι της και στρογγυλεύει τα χειλάκια και είναι μια γλύκα, το λουκουμάκι μου! εχθές μου την έδωσε για λίγο η μαμά της για να μαγειρέψει. την κρατούσα απλά στα χέρια μου και της χαμογελούσα. και μου χαμογέλασε κι αυτή! παιδιά, έτσι πρέπει να είναι ο Παράδεισος τελικά: η απόλυτη γαλήνη και αρμονία μέσα από τα μάτια ενός μωρού. λίγωσα. λίγωσα απίστευτα. άσε που αποφάσισα μετά να της πω ένα παραμύθι και εκτός φυσικά από την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Κακό Λύκο (δεν ήθελα να αφήσω έξω το φιλαράκι) με λίγες παραλλαγές, της διηγήθηκα και τη Σταχτοπούτα κι εκεί πάνω γλάρωσε η μπέμπα και κοιμήθηκε στον ώμο μου. δεν νομίζω ότι υπάρχει άγχος ή πρόβλημα που να μην μαλακώνει στη θέα ενός μικρού παιδιού. Ευτυχία!
Πάω να απαντήσω στα προηγούμενα σχόλια. Θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Φιλιά πολλά!
8 σχόλια:
Αχ τί λέξη είπες τώρα..παιδί!
Σου εύχομαι όταν θελήσεις με τον άνθρωπο που θα διαλέξεις να ευτυχήσεις, να κάνεις κι εσύ όσα στρουμπουλά μωρά θέλεις!
Μέχρι τότε, διάβασε στην ανηψούδα τον Πινόκιο...έτσι ν αρχίσει σιγά σιγά το μωρό να μπαίνει στο νόημα του κόσμου που ήρθε :P
Γεια σου Κοκκινοσκουφίτσα!
Δεν έπαψα να σε διαβάζω. Χαίρομαι για την μπέμπα σας και σε δικαιολογώ που δεν έχεις μάτια, παρά μόνο για το αγγελούδι σας! Να σου ζήσει! Είναι ότι καλύτερο μπορείς να αισθανθείς η αίσθηση ενός μωρού στη αγκαλιά σου. Μου λείπει πολύ ένα παιδί. Δεν ήταν τυχερό να γεννήσω τα δυο μου αγγελούδια...
Περιμένω να αφήσεις κάποιο σχόλιό σου στο blog μου, γιατί πραγματικά μου αρέσουν πολύ. Να είσαι καλά!
Κίρκη μου με το ωραίο όνομα, σε ευχαριστώ. τελευταία όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αυτό το τετράμηνο κοριτσάκι με τα πράσινα ματάκια με ηρεμεί απίστευτα... και να σκεφτείς ότι ποτέ δεν είχα μέχρι τώρα λαχταρήσει μωρά!!! Πινόκιο, ε;; μη νομίζεις, το έχει πιάσει πάντως το νόημα. να τη δεις άμα θέλει προσοχή τι κόλπα κάνει, τάχα μου κλαίει μέχρι να την πάρουν αγκαλιά. γυναίκα παιδί μου, όχι αστεία!!
Matriga, γεια σου. κι εγώ σε διαβάζω, η αλήθεια είναι βέβαια όποτε μπορώ, γιατί πληθαίνουν οι υποχρεώσεις τελευταία. λυπήθηκα που διάβασα την εμπειρία σου. δεν μπορώ ούτε να ξεκινήσω να διανοηθώ τα συναισθήματά σου. θα σε επισκεφτώ λοιπόν αλλά να γράφεις κι εσύ εδώ! σύμφωνοι;;;
Είναι ότι καλύτερο τα μωρά...και όλα τα παιδιά του κόσμου...δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο και τίποτα άλλο που να σε κάνει να ξεχνιέσαι τελείως από ότι και αν σε απασχολεί!!!
Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες δεν έχεις κι άδικο.Λίγο η εξεταστική,λίγο το συνάχι,λίγο ο έρωτας..δεν είμαι καθόλου καλά.
Φιλιά Κοκκινοσκουφίτσα μου.
Είσαι πολύ τυχερή που έχεις την ανηψούλα σου κοντά και μπορείς και την αγκαλιάζεις και την αισθάνεσαι έτσι όπως πολύ όμορφα μας περιγράφεις.Εγώ το Σάββατο που μας πε΄ρασε έγινα θεία.Απόκτησα την πρώτη μου ανιψιά λι όμως ο ένας και μοναδικος αδελφός που έχω δεν καταδέχτηκε να με πάρει ένα τηλέφωνο να μου το πεί και να μοιραστώ την χαρά του.Ολοι στο σπίτι σταναχωρηθήκαμε πολύ και κανείς δεν ήθελε να πάει στην κλινική.Νοιώσαμε όλοι ανεπιθύμητοι.
Δεν μπορείς να φναταστείς τι πόνο μας προκάλεσε.Τέλος πάντων να χαίρεσαι αγάπη μου το ανηψάκι σου και να αποκτήσεις και γρήγορα δικά σου μωράκια.Είναι ανεκτίμητη εμπειρία να έχεις παιδιά .
Σου στέλνω πολλά φιλιά.
Να μου φιλήσεις τη μπεμπούλα! Ξέρεις πόση αδυναμία έχω στα κορίτσια! Είσαι μια τυχερή θεία, εύχομαι όποτε το θελήσεις να γίνεις και μια τυχερή μαμά! Φιλιά πολλά!
di-ne-tou, όλα τα μωράκια τα φτιάχνει λέει ο Θεός τοσο γλυκούλικα και όμορφα για να λιγώνουμε στη θέα τους και να τα προστατεύουμε, αλλιώς θα είχαν κακό τέλος
neni μου, από όσα έγραψες, σαν γνήσια ρομαντική θα κρατήσω ότι είσαι ερωτευμένη. κοίτα να το χαρείς αγάπη μου και τα ξαναλέμε!
Χρυσούλα μου, την είχα διαβάσει την ανάρτησή σου αυτή καθώς και τις επόμενες. Δεν σχολίασα γιατί όσα μου έρχονταν στο μυαλό ήταν πολύ βαριά για να γραφτούν σε μπλογκ σαν το δικό σου ιδίως. Όμως είδα ότι την άλλη Πέμπτη έχεις αφίξεις! ετοιμάσου καημένη μου, γιατί δεν θα σου μείνει καθόλου μυαλό μόλις δεις τη μπέμπα! Φιλική συμβουλή: το δώρο που θα χρειαστούν οι γονείς της πιο πολύ είναι πετσετάκια και πανάκια. δεν ξέρεις πόσο θα τους χρειαστούν όταν η μικρή θα αρχίσει να τα μασουλάει και να βγάζει νοκ άουτ μια δεκάδα την ημέρα!
Aspa μου, αν η ανηψιά μου μεγαλώσει και γίνει σαν τις κόρες σου, θα είμαι πολύ περήφανη θεία! ευχαριστώ για την ευχή σου. μακάρι, θέλω πολύ ένα παιδί, μόνο που νιώθω ότι πρέπει να το αποκτήσω όταν δεν θα νιώθω καθόλου ότι καλύπτω με τον ερχομό του δικές μου ανασφάλειες. ελπίζω να γίνει πολύ γρήγορα. Προς το παρόν, πάω να πάρω κερασί φορεματάκι με ασορτί κορδέλα για τη μικρή!
Δημοσίευση σχολίου