Άγιος Βαλεντίνος: Ήμουν κι εγώ εκεί - Παρασκευή και 13

Ήταν πολύ ευτυχισμένη. Τι ευτυχισμένη; Πετούσε στα σύννεφα! Άμα της έδεναν ένα σχοινάκι στην άκρη του ποδιού, νόμιζε ότι θα πετούσε έτσι για πάντα, σαν ωραίος πολύχρωμος χαρταετός. Επιτέλους, μετά από μήνες, κρυφού στην αρχή, και αργότερα που ξεθάρρεψαν λίγο, πιο αδιάκριτου φλερτ, ο κούκλος συνάδελφος "έπεσε". Κι είχε πέσει πανηγυρικά: εδώ κι ένα μήνα σύννεφο πήγαιναν οι βόλτες, τα κλαμπάκια, τα φιλιά, τα χάδια, τα ολονύχτια τηλεφωνήματα, τα sms και τα e-mail γεμάτα "μου λείπεις", "σε θέλω", "πού θα πάμε μετά; σε σένα ή σε μένα;" όλα όσα συνθέτουν την αρχή μιας επιτυχημένης σχέσης με προοπτική να κρατήσει και να εξελιχθεί σε ιστορία ζωής.

Κι απόψε, η πιο σημαντική στιγμή ενός νεοσύστατου ζευγαριού: η βραδιά του Αγίου Βαλεντίνου! Που εκείνος, γνήσιος ρομαντικός η αγαπούλα της, θέλησε να ξεκινήσει πριν τα μεσάνυχτα της 13ης Φεβρουαρίου, για να τους βρει ο Άγιος αγκαλιά.

Πέντε ώρες της πήρε να ετοιμαστεί εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής. Στη δουλειά δεν μπορούσε καθόλου να συγκεντρωθεί, ευτυχώς δούλευαν σε χωριστά τμήματα και έτσι δεν την είδε που ήταν όλη την ώρα σαν χαζοχαρούμενη μαθητριούλα και ζωγράφιζε καρδούλες στην οθόνη. Αλλά είχε τους λόγους της. Ήταν ένα χρόνο μόνη της πριν και θυμόταν τον τελευταίο Βαλεντίνο που είχε περάσει κλεισμένη στο σπίτι, βλέποντας δακρύβρεχτα dvd με τις πυζάμες και τον αρκούδο της τον Πασχάλη αγκαλιά. Επιτέλους, φέτος ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΗ! Θα γιόρταζε κανονικά και ήταν αποφασισμένη να ΦΥΣΑΕΙ!! Δίωρη άδεια από το γραφείο λοιπόν, σπα, μανικιούρ, πεντικιούρ, αποτρίχωση στο επίμαχο σε σχήμα καρδούλα, και μετά κομμωτήριο, μαγαζιά, μακιγιάζ, όλα στην εντέλεια. Και φυσικά κόκκινα εσώρουχα. Της φωτιάς. Κατά τις 10 της είχε πει ότι θα περνούσε να την πάρει κι αυτή στις οκτώμισι ήταν έτοιμη και καμάρωνε και ταυτόχρονα μιλούσε και με την κολλητή στο τηλέφωνο. Από την άλλη άκρη του ακουστικού η φιλενάδα ακουγόταν χαρούμενη, αλλά καταλάβαινε αυτή ότι στη φωνή της η ζήλια ήταν ολοφάνερη. Βλέπεις, εκείνη θα την έβγαζε με dvd το βράδυ...

10 παρά 2 άκουσε το κλάξον. Ήταν Αυτός! Πήρε τα κλειδιά της, τα έριξε μέσα στον κομψό μικρό φάκελό της και όλο λαχτάρα έτρεξε προς την πόρτα. Μόνο που δεν πρόσεξε και όπως έτρεχε, σκόνταψε το τακούνι της πάνω στην μακριά μαύρη εσάρπα που τύλιγε το λαιμό της και μπουφ! πάρτην κάτω να σκορπάει πάνω στα κρύα πλακάκια. Είδε πολλά μικρά αστράκια, άλλα κίτρινα, άλλα ροζ, που χόρευαν τόσο χαριτωμένα πάνω στο κούτελό της. Έκανε μια προσπάθεια και μπόρεσε να ανασηκωθεί και να σταθεί όρθια. Όμως όλα συνέχισαν να γυρίζουν και αρπάχτηκε από όπου βρήκε μπροστά της για να κρατηθεί. Το όπου βρήκε μπροστά της ήταν ο καθρέφτης στο έπιπλο που βρισκόταν στο χωλ της, πάνω στον οποίο κουτούλησε με φόρα. Μόλις σήκωσε τα μάτια της στο είδωλό της, είδε μέσα στο ραγισμένο γυαλί μια τεράστια πληγή πάνω από το αριστερό της μάτι, που ήδη ανάβλυζε αίμα. Δεν πειράζει, σκέφτηκε, θα πάω στο μπάνιο να φρεσκαριστώ. Με αργά τρεμάμενα βήματα, σύρθηκε ως το μπάνιο με τα φλας να αναβοσβήνουν γύρω της απανωτά. Παρόλα αυτά, πλύθηκε, καθάρισε το πρόσωπό της καλά καλά, κι έβαλε μπόλικο μέικ απ και κονσίλερ για να κρύψει τα σημάδια από τα κατορθώματά της. Έπειτα με το κεφάλι χαμηλά, για να μην ξανασκοντάψει, έφτασε στην έξοδο και βγήκε από το σπίτι της. Ο κούκλος μέσα στο αυτοκίνητο περίμενε ήδη τρία τέταρτα και είχε αρχίσει να ξενερώνει. Σκεφτόταν ότι η γκόμενα μάλλον ήταν πολύ "ντίβα", ότι τον τσίτωνε για να τον καψουρέψει κι αυτό δεν του πολυάρεσε. Αλλά, ένεκα και η ημέρα, θα έδινε μια ευκαιρία ακόμη, τον Βαλεντίνο του μέσα! Που αν δεν ψοφούσαν οι γυναίκες για κάτι τέτοια, ούτε που θα έμπαινε ποτέ στην διαδικασία να βγει έξω μια νύχτα με τέτοιο κρύο και κίνηση. Σπιτάκι του θα καθόταν, να βλέπει dvd, τον 5ο κύκλο του Lost κατά προτίμηση.

Η κοπέλα μπήκε στο αμάξι και φίλησε τον καλό της στο μάγουλο. Ο πόνος στο κεφάλι της στο μεταξύ γινόταν όλο και πιο πολύς και βούιζαν τα αυτιά της, τι να πει όμως; Σε παρακαλώ, πήγαινέ με στο νοσοκομείο, είμαι πανηλίθια και χτύπησα όταν έτρεχα να σε δω; όχι η πανηλίθια, ντρεπόταν να πει το παραμικρό, μην την περάσει και ο κούκλος για καμιά λιμάρα, κι έτσι προτίμησε να κάθεται στη θέση του συνοδηγού αμίλητη και χαμογελώντας σαν ψεύτικη Μπάρμπι. Αυτό άρχισε να του σπάει τα νεύρα του κούκλου "Τι διάολο, περίοδο έχει και συμπεριφέρεται έτσι κουλά σήμερα;" σκεφτόταν και όλο και γυρνούσε να την κοιτάξει, στην αρχή με απορία, στο τέλος για να δει κι αν αναπνέει δηλαδή ή έπαθε τίποτα και τη μαζεύει από το κάθισμα με συμφόρηση κι έχει να εξηγεί και σε αστυνομίες και γονικά, και τι να εξηγεί δηλαδή; Κύριοι, η κοπέλα έσκασε από την πολλή χαρά; Όχι όμως, η κυρία ανέπνεε και χαμογελούσε ακόμη ράθυμα. Σαν τον Βούδα. Μες την χαρά και τη μουγκαμάρα. Ο άντρας συνέχιζε να γκαζώνει κυριολεκτικά και μεταφορικά και έτσι σε κάποια στιγμή που ήταν αφηρημένος, του πετάχτηκε ένα δέντρο μέσα στη μέση του δρόμου και κρατς!! το ωραίο του το τσίλικο αυτοκινητάκι, που ακόμη δεν είχε προλάβει να πληρώσει πέντε δόσεις, τσακίστηκε!!!!

(Η συνέχεια αύριο, γιατί το σεντόνι έγινε τεραααααστιο. Πάντως έπρεπε να αρχίσω να εξοφλώ το χρέος από την υπόσχεσή μου). Πολλά φιλιά