Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις

Σήμερα ήρθα στη δουλειά μετά από μια πολύ κακιασμένη γρίπη, που με κράτησε στο κρεβάτι μέχρι χθες και έτσι ανεβλήθη η εφαρμογή του πνεύματος αισιοδοξίας λόγω ανωτέρας βίας, αλλά τώρα νιώθω πολλλλύ ωραία (μετά από 8 κουβάδες αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη, λογικό ήταν να κάνω κεφάλι) και επιτέλους με χτύπησε χριστουγεννίτιδα! οπότε σας παρακαλώ να συνδράμετε:
α) όποιος/α έχει γκαραντί συνταγή για κουραμπιέδες/μελομακαρονάκια, ας τη στείλει γιατί φέτος θα προβώ σε πράξεις αντιστασιακές και θα παρασκευάσω μόνη μου τα γλυκάκια μου. όμως επειδή είμαι και λίγο γκάου, παρακαλώ στείλτε αναλυτικές πολύ αναλυτικές οδηγίες. ευχαριστώ
β) παίζουμε ένα παιχνιδάκι μεταξύ μας; λέω να θυμηθεί ο καθένας την πιο γλυκειά χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που του έχει μείνει. ας είναι παλιά, καινούρια, με παρέα ή χωρίς, με το έτερον ήμισυ, στο εξωτερικό ή εντός και γενικώς, το πιάσατε το νόημα, ό,τι σας αρέσει εσάς. α, και να αιτιολογήσετε το γιατί είναι το καλύτερο που θυμάστε. θα ξεκινήσω πρώτη:
η πιο ωραία μου Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση ήταν το 2001. είχα μόλις πιάσει δουλειά, είχα λεφτά να ξοδέψω σε δώρα και αυτό ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα. στόλισα όλο το σπίτι, μαγείρεψα τα άπειρα καλούδια και έκανα το τραπέζι στην οικογένειά μου μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. ακούγεται απλό, το ξέρω, αλλά υπήρχε τόση αγάπη και αρμονία εκείνα τα Χριστούγεννα, που φτάνουν για μια ολόκληρη ζωή.
δοκιμάστε κι εσείς! πολλά φιλιά και καλές γιορτές!

14 σχόλια:

Matriga είπε...

http://shell-land.blogspot.com/2008/12/blog-post_09.html

Το παραπάνω link είναι από το blog μου. Καλή επιτυχία με τα μελομακάρονα. Αφού τα πέτυχα εγώ, είναι εγγύηση!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

τρελά ευχαριστώ και για αυτό το σχόλιο και για το προηγούμενο. πάντως να ξέρεις, δεν είμαι μετριόφρων και το μόνο που έχω σε στίγμα μου φαίνεται ότι είναι ο μισός βαθμός α-στιγμα-τισμός στο αριστερό μου μάτι! που θα πάει όμως, θα βελτιωθώ. για στείλε τη διεύθυνση του Κοέλιο παρακαλώ
αύριο φτιάχνω τη συνταγή σου. κανόνισε. αν δεν βγουν καλά, θυμήσου: ξέρω πού γράφεις!

Dorothy είπε...

Περαστικά Κοκκινοσκουφίτσα! Το "κεφάλι" που είχα κάνει τον περασμένο χειμώνα με παυσίπονα, αντιβίωση κλπ κλπ για μια βρογχίτιδα, ακόμα το θυμάμαι! Στο θέμα μας τώρα, τα Χριστούγεννα τα περνάω πάντα με την οικογένειά μου, τον παππού και τη γιαγιά (τώρα πια μόνο με τη γιαγιά) και την οικογένεια του θείου μου. Ούτε μια φορά δεν έχουμε περάσει Χριστούγεννα χωριστά, μαζευόμαστε καμιά δεκαριά άτομα και γίνεται πανικός (με την καλή έννοια!). Αυτη είναι η καλύτερη μου ανάμνηση, είμαι πάντα με ανθρώπους που αγαπάω πολύ. Επίσης, θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 2005: Είχα πάρει γύρω στις 20 του Δεκέμβρη τον πρώτο μου μισθό ever (+ το Δώρο, χαχα!) και είχα τσακίσει την αγορά :p

Matriga είπε...

Καλημέρα! Εύχομαι να είσαι καλύτερα και φυσικά να σου πετύχουν τα μελομακάρονα, γιατί ποιος ξέρει τι θα ακούσω! lol

http://paulocoelhoblog.com/

Y.Γ. Εγώ δηλαδή τι στίγμα έχω, που στο αριστερό έχω 1 βαθμό αστιγματισμό και μισό στο άλλο; ;)

Olga είπε...

Περαστικούλια κοριτσάκι...!

Όμορφες αναμνήσεις έχω πολλές, αλλά από τα περσινά Χριστούγεννα.. Πιο παλιά ημουν κάπως πιο ουδέτερη, ούτε κρύο - ούτε ζέστη..
Θυμάμαι λοιπόν την πιο τέλεια Χριστουγεννιάτικη βόλτα, στις 3 το βράδυ, με θερμοκρασία στους - 14 βαθμούς, σε ένα πολύ πολύ χιονισμένο και γραφικό χωριό!

:))))

Φιλάκια!

πουαντερι είπε...

Περαστικα σου... καλημερα!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Παπουτσάκια μου, τελικά φαίνεται ότι κακά τα ψέμματα, το χρήμα προάγει ΚΑΙ το πνεύμα των Χριστουγέννων, αφού όλο και κάτι θέλουμε να αγοράσουμε για να στολίσουμε το σπίτι μας. εχθές πήγα στα Jumbo της Πειραιώς και ξόδεψα μάνι μάνι 120 ευρώ για δωράκια και στολιδάκια!
matriga, ευχαριστώ για τη διεύθυνση του Κοέλιο, διαβάζω και διαβάζω. όσο για τα μελομακάρονα, η εκτέλεσή τους και σου αναβάλλεται για το Σ/Κ λόγω αλειμμένων υποχρεώσεων
Olga Μου, δεν μας είπες με ΠΟΙΟΝ ήταν η βόλτα....
Πουαντερίτσα μου, ευχαριστώωωω! εσύ καμιά ωραία οικογενειακή ανάμνηση δεν έχεις να συνεισφέρεις να ανεβεί το ηθικό μας;

πουαντερι είπε...

Η καλυτερη μου αναμνηση ηταν το 1997 οτι ειχα γεννησει τον γιο μου και μεχρι τοτε την παραμονη της πρωτοχρονιας παντα βγαιναμε εξω μεχρι το πρωι.
εκεινη ομως την χρονια δεν ηθελα να παω πουθενα γιατι ο γιος ηταν πολυ μωρο (9 Νοεμβριου γεννηθηκε).
τοτε αφου θα τρωγαμε στο σπιτι μου μοτ λεει η μανα μου:
ασε σε μενα το παιδι, θα κοιμηθω εδω στον καναπε και πηγαινε να διασκεδασεις εσυ.
Λεω και εγω ενταξει παμε να τα πιουμε με τον αντρα μου και την παρεα μας.

Φυγαμε απο το σπιτι μετα την αλαγη του χρονου και αφου φτασαμε στο κεντρο καθησαμε 1,30 ωρα και δεν αντεξαμε αλλο, πηγαμε πισω στο σπιτι και ντυσαμε τον γιο μου με ενα πρασινο φορμακι(σαν δεντρο ηταν) και τον πηραμε στο κρεβατι μας και κοιμηθηκαμε αγγαλια ολοι μαζι.

Το πρωι η μανα μου κουνωντας το κεφαλι της μας ειπε γελωντας:ο λυκος το τριχωμα μονο αλαζει αλλά λυκος παραμενει! σιγα που θα ερχοσασταν εσεις το πρωι απο την διασκεδαση....


Αυτη ειναι η πιο ωραια μου αναμνηση( οχι οτι δεν υπηρχαν κι αλλες) αλλά αυτη μου εμεινε στο μυαλο.

Κουραστηκατε; δεν ηταν σχολιο αυτο ηταν επιστολη ολοκληρη...

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

ήταν από τα πιο συγκινητικά, χαριτωμένα και ωραία πράγματα που έχω ακούσει γλυκιά μου Πουαντερί. σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ! να είσαι καλά και να χαρείς το στολισμένο σου σπιτάκι. πέρασα και το είδα. κερνάς μελομακάρονο;

Matriga είπε...

Κοκκινοσκουφίτσα, καλή επιτυχία για τα μελομακάρονα, το Σαββατοκύριακο!
A, και μην ξεχάσεις να αναρτήσεις στο blog μου ένα δικό σου σχόλιο...
Καλό και για τις δύο μας θα είναι. Έχεις στίγμα... είπαμε! lol

Y.Γ. Εγώ ανακάλυψα το δικό σου από σχόλια σε άλλο blog ;) Όχι τίποτα άλλο, αλλά χθες "πλάκωσε" πελατεία στο Shell-land

Μάτα είπε...

Ειμαι σίγουρη ότι τώρα πια έχεις ανρρώσει από την κακιά γρίπη και σου εύχομαι να είσαι από δω και πέρα πάντα γερή.
Τα Χριστούγεννα που θα μείνουν αξέχαστα είναι τα πρώτα που περάσαμε εδώ στην Γερμανία.Ο σύζυγος δούλευε σε ένα ελληνικό εστιατόριο τότε και μέναμε σε σπίτι πληρωμένο από το εστιατόριο. Χωρίς ενοίκιο και λοιπά έξοδα λοιπόν είχαμε αρκετά χρήματα για να κάνουμε αυτό που πάντα ονειρευόμασταν στην Ελλάδα αλλά λόγω οικονομικής ανάγκης δεν γινόταν. Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν πήραμε τα παιδιά (3 και 5 χρονών τότε),πήγαμε σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο,μπήκαμε στο πιό μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών που βρήκαμε και τους είπαμε ότι σήμερα μπορούν να διαλέξουν όποια και όσα παιχνίδια θέλουν χωρίς περιορισμό.
Το παραξενεμένο βλέμα τους και η αμηχανία που ένοιωασαν στην αρχή και η χαρά στα πρόσωπά τους γι αυτή την αναπάντεχη ευκαιρία δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ μου.
Ετρεχαν ανάμεσα στα ράφια μην ξέροντας τι να πρωτοπάρουν και γέμιζαν το καρότσι με ότι μπορείς να φανταστείς. Το αστείο όμως είναι ότι στο τέλος ανακαλύψαμε πως δεν πήραν τα ακριβότερα όπως είχαμε φανταστεί και δεν πληρώσαμε ούτε τα μισά απ΄ότι υπολογίζαμε. Και το καλύτερο είναι ότι ανάμεσα σ΄αυτά που πήραν ήταν και δύο δώρα για την μαμά και τον μπαμπά!

Ηταν η πρώτη φορά στην ζωή μας που νοιώσαμε ότι πατάμε επιτέλους στα δικά μας πόδια και μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας,εκτός από την αγάπη μας που την είχαν πάντα, και όλα τα υπόλοιπα που μέχρι τότε δεν μπορούσαμε.

Φιλιά

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

matriga, όπως θα δεις άφησα σχολιάκι στο κυριακάτικο ποστ σου, αν και αμφιβάλλω αν θα είναι καλό και για τις δύο μας (και κυρίως για σένα δηλαδή). τα μελομακαρονάκια έχουν σειρά αύριο, γιατί το σ/κ έκανα τρεις δόσεις κουραμπιεδάκια της Αρχοντίας με κακάο και φουντούκι και βγήκαν ΥΠΕΡΟΧΑ! παρόλο που ήμουν τελείως άσχετη πριν.
Μάτα, δεν είναι ωραίο το συναίσθημα ότι "μπορείς"; και πες μου και κάτι άλλο: γιατί κάθε Χριστούγεννα που αγοράζω δώρα, όταν πρόκειται για των άλλων έχω ένα χαμόγελο από το ένα αυτί στο άλλο μονίμως κολλημένο στο πρόσωπο; ενώ για τα δικά μου νιώθω λιγότερο καλά; τι είναι αυτό που κινητοποιεί τη χαρά της προσφοράς στις γιορτές; πολλά φιλιά καλή μου

Αρχοντία είπε...

Οι πιο ωραίες γιορτές που θυμάμαι, ήταν του 2006 και του 2007.
Το 2006 ήμουν έγκυος και περιμέναμε το μωρό τέλος Μαρτίου. Στολίσαμε με τον άντρα μου το δέντρο με καλτσάκια και ρουχαλάκια Νο 0, και κουδουνίστρες.
Το 2007 το μωρό είχε μόλις περπατήσει και βοήθησε και στον στολισμό του δέντρου, και στην παρασκευή κουραμπιέδων, δίπλων και μελομακάρονων! Τις σχετικές συνταγές αλλά και περιγραφή της ζαχαροπλαστικής παρέα με το μωρό τις έχω σημειωμένες στο μπλοκ-άκι (blog) μου.

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Αρχοντία μου καλησπέρα! βρε σεις, όλοι σας λειτουργείτε ψυχοθεραπευτικά και μου φτιάχνετε το κέφι με τις αναμνήσεις σας. είναι όλες τόσο γλυκές και σπάνιες. Οπότε Αρχοντάκι μου σε ευχαριστώ θερμά. όσο για το μπλοκάκι σου, κάνει ήδη το γύρο του σογιού και όχι μόνο(διάβασε τα σχόλια στο ποστ σου ντε!!!) παιδιά, χωρίς πλάκα, αν έχει μείνει κανείς που ακόμη δεν έχει τσεκάρει το φοβερό της μπλογκ, ας το κάνει αμέσως! η θεία μου ακόμη γελάει με τη συνταγή για κουραμπιέδες!!! χα χα χα