Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Διλήμματα

καλή εβδομάδα σε όλους! άρχισε το κρύο, οπότε ντυθείτε ζεστά και βγείτε να χαρείτε τους δρόμους ή μείνετε σπίτι σας λιώνοντας στο κρεβατάκι σας μόνοι ή με παρέα βλέποντας dvd.
Σκεφτόμουν όλο το Σ/Κ αν έπρεπε ή όχι να σηκώσω αυτό το κείμενο, διότι είναι πολύ προσωπικό και δεν ξέρω αν έχετε διάθεση να ακούτε τα δικά μου εδώ μέσα, κυρίως γιατί δεν μου αρέσει ο μονόλογος και θέλω να διαβάζω και τα σχόλιά σας. όμως το θέμα που θα εξιστορήσω με καίει πολύ και θα ήθελα να δω πώς σκέφτεστε και εσείς για αυτό, αν σας έχει συμβεί, πώς το αντιμετωπίζετε, κλπ.
Λοιπόν, όπως σας έχω ξαναπεί, είμαι 32 χρονών και "αδέσμευτη". οπότε όπως καταλαβαίνετε, τελευταία πληθαίνουν τα "συνοικέσια" από συγγενείς και φίλους, που είμαι καλή κοπέλα, που είμαι νόστιμη, που έχω καλή δουλειά, τι άλλο περιμένω πια, να μην μείνω στο ράφι, πότε θα κάνω παιδιά, κλπ κλπ κλπ, και πρόκειται για πολύ καλό παιδί, απλώς ήταν άτυχος μέχρι σήμερα και δεν παντρεύτηκε, κλπ κλπ κλπ. συνήθως τα ακούω, γελάω από μέσα μου και τελειώνει το θέμα εκεί. να πω οτι είμαι κατά οποιασδήποτε μορφής προξενιού, μόνον για τον εαυτό μου όμως, ο καθένας κάνει ο,τι λειτουργεί καλύτερα για αυτόν άλλωστε.
Το Σάββατο μια πολύ καλή μου φίλη που την εκτιμώ και την υπολογίζω, μου μίλησε για τον ξάδελφό της που θέλει να παντρευτεί, ετών 35, με πολύ καλή δουλειά στο Δημόσιο, με περιουσία, με καλό χαρακτήρα, κλπ. δηλαδή όλο το "πακέτο" (τη μισώ αυτή τη λέξη, τη μισώ). επειδή δεν ήθελα να την προσβάλλω, της υποσχέθηκα ότι θα το σκεφτώ και μετά θα της απαντήσω. την ίδια όμως στιγμή με χτύπησε σαν κεραυνός η σκέψη ότι δεν είμαι διαθέσιμη. στο μυαλό μου ακόμη νιώθω πολύ πολύ "παντρεμένη" με τον πρώην φίλο μου, με τον οποίο σημειωτέον έχουμε χωρίσει τέσσερα χρόνια πριν και από τότε βλεπόμαστε μεν, αλλά φιλικά πια. και το ήθελα να βλεπόμαστε, δεν το εκβίασα επιδιώκοντας επανασύνδεση ή κάτι άλλο. το ήθελα, γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρόκειται για σούπερ άτομο, με καταπληκτικό μυαλό και μια καρδιά από χρυσάφι. τώρα γιατί δεν προχώρησε το μεταξύ μας, θα μου πείτε. μάλλον γιατί έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή. ή ίσως εγώ δεν ήμουν αρκετή.
Τέλοσπάντων, όταν συνειδητοποίησα τι σκέψη έκανα, έμεινα κάγκελο. τώρα τι κάνουμε; έτσι θα πορευτώ; με μια ανάμνηση; και πείτε με χαζή, αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα καταλάβει ακριβώς το μέγεθος της κατάστασης. νόμιζα ότι απλώς δεν τύχαινε να γνωρίσω κάποιον να μου αρέσει, αλλά μάλλον δεν έψαχνα καν, γιατί στο βάθος είμαι ακόμη ερωτευμένη (άκουσον, άκουσον). δεν το θέλω, δεν αξίζει θα μου πείτε, αλλά έτσι είναι και δεν μπορώ να το αρνούμαι.
ακούω τώρα: εσείς πώς το βλέπετε όλο αυτό; πώς προχωράνε τώρα; και κυρίως, είμαι όσο ανώμαλη νιώθω;
φιλιά

16 σχόλια:

Το χρυσό ΠιΠι είπε...

ανώμαλη δεν είσαι. εκτός και αν γυρίζεις στο δάσος και ψάχνεις τον λύκο εξ επι τούτου.
κάνε ένα βήμα μπροστά, ξέχνα τα παλιά, χαλάρωσε, αγάπησε εσένα και βγαίνε έξω για σένα! οι άντρες μυρίζονται και αποφεύγουν την εσάνς "τελογκάμο".

Ανώνυμος είπε...

μην μενεις στο παρελθον!!!!!!προχωρα!!!!!!!!εγω εκανα 2 γαμους...αν εμενα στον πρωτο ερωτα μου θα ημουν τελειωμενη....κι εγω εχω φιλικες σχεσεις με τον πρωτο μου αντρα που ηταν η πρωτη αγαπη μου ,αλλα προχωρησα....μην κανεις το λαθος να μενεις στα παλια.....!!!!!!!!!!!

πουαντερι είπε...

Καλημερα!
αν πραγματικα ειναι ο πολυ καλο σου φιλς και τιποτε αλλο στο μυαλο σου τοτε με το να κανεις λιγο περα νομιζω πως θα το καταλαβει και θα παραμεινει ο καλος σου φιλος.
Αν ομως καπου κρυφα μεσα στο μυαλο σου δεν ειναι ετσι; και δεν τολμας ουτε στον εαυτο σου να το παραδεχτεις; τι θα κανεις; θα μεινεις οπως λες ετσι με το να βλεπεις μονο και οχι να αγγιζεις;
Νομιζω πως τωρα που εισαι ακομα μικρη απλα πρεπει να φυγεις απο αυτο το θεμα και να βγαινεις γενικως, δεν εχει σημασια αν θα δεις εναν ξαδερφο της φιλης σου ή καποιον τυχαια! απλα βγες ξεκουμπωσε την σκεψη σου και τα πραγματα θα ερθουν μονα τους.
Εξαλου δεν εχεις τιποτα να χασεις, ουτε τα χερια θα δωσετε, ουτε θα συμφωνησετε για κατι, απλα θα βγειτε θα γνωριστητε και θα περασεις ενα ωραιο βραδυ με διαφορετικη παρεα απο οτι πριν....ποτε δεν ξερεις που ειναι κρυμενη η τυχη σου.
Οσο για το πακετο που λες μην σε απασχολει, αν τον ανθρωπο που θες τον αγαπησεις για κατι μαζι θα το φτιαξετε το πακετο.

Οταν παντρευτηκαμε με τον αντρα μου πηραμε δανειο για να παρουμε νυφικο και κουστουμι αλλά δοξα τον Θεο τωρα δεν μας λειπει τιποτα και οτι εχουμε ειναι μονο δικο μας και δεν μας το χαρισε κανεις.

Η αγαπη ολα τα υπομενει, η αγαπη ολα τα κερδιζει......που λεει και το τραγουδι(ειναι λιγο παλιο και ισως να μην το θυμασαι εσυ).....

Πολλα φιλιά και μην στεκεσαι....φυγε μπροστα! κουνησου!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

@ χρυσό ΠιΠι: Γεια σου, πολύ ωραίο όνομα. διαβάζω τα σχόλιά σου και στην Νέλλη, έτσι δεν είναι; νομίζω ότι έχεις δίκιο, αλλά πραγματικά δεν έχω εσάνς "τελογκάμο", το αντίθετο θα έλεγα. απλώς, όταν είπα ότι αισθάνομαι πολύ "παντρεμένη", εννοούσα πολύ δεσμευμένη και μη διαθέσιμη. το γάμο δεν τον έχω σκεφτεί ποτέ ως τώρα και μάλλον τον φοβάμαι κιόλας. και το βγάζω και προς τα έξω. μήπως και αυτό είναι λάθος όμως; δεν ξέρω. ευχαριστώ για τις συμβουλές. και θα προσπαθήσω να αγαπήσω εμένα.
το λύκο πού και πού ομολογώ ότι τον ψάχνω για να αναμετρηθούμε.
τι πρέπει να κάνω για να πάρω πρόσκληση για το μπλογκ σου; έχω μεγάλη περιέργεια να το δω!
@ παπαρούνα: φιλενάδα μου, διάβασα για το φίλο σου και λυπήθηκα πολύ. άτιμη αρρώστια!
το πρόβλημα είναι ότι δεν ήταν η πρώτη μου αγάπη. αν ήταν, ίσως να ένιωθα καλύτερα. θα δω τι γίνεται από εδώ και πέρα.
@Πουαντερί: τι να πω πάλι, με σκλάβωσες με αυτά που γράφεις. και βέβαια το θυμάμαι το τραγούδι. ξέρεις κάτι; αν μπω στη διαδικασία να σκεφτώ ότι μπορεί να υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από φιλία, θα πάω δέκα βήματα πίσω και δεν το θέλω. αλλά παραδέξου και εσύ ότι στη δεκαετία των τριάντα και μετά οι γνωριμίες είναι πιο δύσκολες και λιγότερο αυθόρμητες και δεν μου αρέσει αυτό βρε αδελφέ. μήπως αν γραφτώ σε ορειβατικό σύλλογο και πάρω τα βουνά βρω κανέναν φυσιολάτρη;

Το χρυσό ΠιΠι είπε...

δεν θες πρόσκληση για το μπλογκ μου. ανοιχτό είναι και θα χαρώ να σε δώ.
keep on walking!

Μάτα είπε...

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω και επαυξάνω. Εάν δεν υπάρχουν εκεί που λες ελπίδες ξεκόλα, γιατί όσο μένεις κολλημένη στο παρελθόν σε προσπερνάει το παρόν και δεν μπορείς να δημιουργήσεις το μέλλον σου.
Τώρα ίσως σου φαίνεται βουνό αλλά όταν το ξεπεράσεις θα αισθανθείς ελεύθερη και ξαλαφρωμένη.
Μιλάω κι εγώ εκ πείρας!

Φιλιά

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

τελικά ένα πράγμα κατάλαβα: είμαστε (ή ήμαστε) πολλοί εκεί έξω με το ίδιο πρόβλημα. πραγματικά ένιωθα ολίγον ψυχανώμαλη.
@Μάτα: γεια σου Μπορμπότσαλο! εσύ καλά τα λες, για να δούμε στην πράξη τι γίνεται; σου άφησα ανεκδοτάκι, μην το κόψεις πληζ! φιλιά

πουαντερι είπε...

Ασε ρε δεν θυμασαι τι επαθε η Ρενα Βλαχοπουλου με τον ορειβατικο;;;
θες να εχουμε αλλα μετα.....

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Πουαντερί χα χα χα! με την τύχη που έχω εγώ, σίγουρα το ίδιο θα συμβεί. τέρμα λοιπόν και η ορειβασία. να γραφτώ στο τέννις; ή καλύτερα άντρες πλέκτες υπάρχουν;

XRYSOULA είπε...

Καλημέρα!!
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και περιμένω με ανυπομoνησία την συνταγή.
Στο θέμα μας τώρα...
Την έχω περάσει την φάση φιλενάδα πίστεψέ το.Ημουν κολλημένη για χρόνια με την πρώτη μου αγάπη και πάντα ήταν το μέτρο σύγκρισης για όλους τους άλλους και φυσικά κανείς δεν μπορούσε να τον φτάσει..
Τον συναντούσα αραιά και πού μιά και μένουμε στην ίδια πόλη και κάθε φορά ένοιωθα εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι ναι εκείνες τις πεταλουδίτσες .. ξέρεις...
Με τα χρόνια έπεσα στο τρυπάκι του πρέπει να παντρευτώ για να μην μείνω στο ράφι (γιατί έτσι με έκαναν να πιστεύω).Την ημέρα του γάμου μου τόλμησα και τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι παντρεύομαι.Δεν ξέρω τι περίμενα από αυτόν αλλά τώρα σκέφτομαι πως μία του και μόνο λέξη θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα.Ομως απλώς μου ευχήθηκε το καλύτερο και αυτό ήταν.
Ο γάμος έγινε, η ζωή συνεχίστηκε και σήμερα έχω μία όμορφη οικογένεια με τα καλά της και τα δύσκολά της .Αυτό που θέλω να σου πώ είναι ότι πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι θέλεις.Εάν δεν τολμήσεις δεν κερδίζεις τίποτα σε αυτή την ζωή.Άσε τα περί φιλίας και εάν είσαι σίγουρη για τα αισθήματά σου μίλησε του ανοιχτά.Ισως να περιμένει και αυτός μία κίνηση από εσένα.Το πολύ πολύ να να σου πεί ότι σε βλέπει απλά σαν φίλη και να μπορέσεις να προχωρήσεις παρακάτω..
Οτι και να γίνει εσύ θα ξεκαθαρίσεις την κατάσταση και ή θα αποχτήσεις τον σύντροφο της ζωής σου όπως ονειρεύεσαι ή θα συνεχίσεις να έχεις έναν πολύ καλό φίλο.Ξκαθαρισέ το όμως.Μην ξεχνάς ότι η τύχη ευννοεί τους τολμηρούς.
Σε φιλώ και περιμένω νέα.

Υ.Γ. Συγνώμη εάν σε κούρασα.

Olga είπε...

Ανώμαλη φυσικά και δεν είσαι... Προς θεού δηλαδή.. Απλά δεν είσαι ακόμη έτοιμη να προχωρήσεις παρακάτων.. Άλλοι χρειάζονται ένα μήνα, άλλοι ένα χρόνο...
Απ΄την άλλη μην αφήνεις τον εαυτό σου να αδρανήσει.. Ζήσε τη ζωούλα σου..
Το γεγονός ότο παραδεχεσαι πράγματα και καταστάσεις σημαίνει ότι έχεις αυτογνωσία - δεν είσαι στον κόσμο σου..
Μήπως όμως έχεις τον πρώην σου ως πρότυπο και θα πρέπει κάποια στιγμή να τον απομυθοποίησεις?
Καλησπέρες!:)

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Όλγα μου καλωσήρθες και ελπίζω να τα λέμε συχνά! διάβασα το μπλογκ σου και μου άρεσε πολύ. καλορίζικο και πολυδιαβασμένο εύχομαι! ευχαριστώ για όσα λες, είναι πολύ τρυφερά και τα σκέφτομαι όπως σκέφτομαι και όλα τα σχόλια που μου αφήσατε. αλήθεια, στην Ευελπίδων που διάβασα τι δουλειά είχες; ήσουν μάρτυρας σε κανένα δικαστήριο ή παλιοσειρά;

Olga είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια γλυκιά κοκκινοσκουφίτσα!!:)))
Θα τα λέμε συχνά σίγουρα!!
Στην Ευελπίδων μάρτυρας ήμουν! Πρώτη φορά πάτησα το πόδι μου σε δικαστήριο και δεν φτάνει αυτό το σοκ (ακόμη και για μάρτυρα!) έπρεπε να υποστώ και όλη την ταλαιπωρία πριν!

Φιλάκια!

stelios είπε...

Καλημέρα. Να καταθέσω και μια αντρική άποψη στην κουβέντα.

Κατ' αρχάς, δεν είναι ακριβές το ότι οι άντρες απεχθάνονται την εσάνς «τελογκαμο». Αυτό που απεχθάνονται -και καλά κάνουν- είναι η αρρώστια να βάζει κάποια το γάμο ως σκοπό της ζωής της και να ψάχνει άντρα -με όσο το δυνατόν πιο καλό «πακέτο»- για να τον πραγματοποιήσει. Το ανάποδο, να έρχεται ο γάμος ως νέα ανώτερη φάση μια ειλικρινούς αγάπης και μιας ζωντανής σχέσης, κανένας άντρας δεν το απεχθάνεται - ακόμη και αν κάνει κανένα «νάζι» έτσι για την τιμή των όπλων. Ίσα ίσα να ξέρετε ότι είναι ευεργετικό για τον άντρα, γιατί τον κάνει πιο υπεύθυνο, πιο ολοκληρωμένο. Ο σκοπός, όμως, δεν είναι ο γάμος. Ο σκοπός είναι η συντροφικότητα. Ο γάμος είναι ένας σταθμός της. Και ο άντρας δεν είναι «εργαλείο» για την εκπλήρωση των σκοπών μιας γυναίκας (που αφού κάνει παιδιά θα τον γράψει στα απαυτά του γκόμενού της).
Είναι λάθος να λες «θέλω να παντρευτώ» γενικώς. Το σωστό είναι «θέλω να παντρευτώ τον/την Χ». Ουσιαστική διαφορά.
Από αυτή την άποψη, λοιπόν, έχω την εντύπωση ότι εσύ είσαι η σωστή και όχι όσοι θέλουν να σε παντρέψουν γενικώς.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να ξέρεις πως -καλώς- οι ρόλοι των φύλων έχουν αλλάξει. Δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμη για ισοτιμία, αλλά οπωσδήποτε τείνουμε προς τα εκεί. Αυτό σημαίνει πως και οι άντρες χρειάζονται να τους διεκδικήσεις για αισθανθούν ότι πραγματικά τους θέλεις. Πρέπει να τους φανερώσεις τα συναισθήματά σου ως έχουν, όχι να το παίζεις άνετη και ψιλοαδιάφορη [έπεσα μέσα;]. Γιατί έτσι ίσως να μη σε πάρουν στα σοβαρά - έχει δίκιο η Χρυσούλα κατά τη γνώμη μου.
Αυτό που λες ότι μπορεί να φοβάσαι τον γάμο, ίσως είναι πολύ ουσιαστικό. Όπως και το ότι «δεν ήσουν αρκετή». Όπως και το ότι κρατάς ακόμη σχέσεις μαζί του. Όπως και ότι τον θέλεις ακόμη. Συνδυασμένα όλα αυτά μπορεί να σημαίνουν ότι αισθάνεσαι ότι δεν έκανες όσα θα μπορούσες για να ολοκληρωθεί αυτή η αγάπη. Ίσως και να τον απομάκρυνες. Να του έδωσες την εντύπωση ότι δεν σε πολυνοιάζει.
Η γνώμη μου, λοιπόν, είναι να του δώσεις τη σωστή εντύπωση. Αυτό που πραγματικά νιώθεις, ότι δηλαδή τον αγαπάς βαθιά και σοβαρά. Αν το έχεις ήδη κάνει, να το παλέψεις λίγο παραπάνω, στο πλαίσιο βεβαίως του σεβασμού και της αξιοπρέπειας της δικής σου και εκείνου.
Αν νοιώσεις ότι έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου, αλλά εκείνος δεν θέλει, θα πονέσεις, αλλά θα τον ξεπεράσεις. Το ότι δεν τον ξεπερνάς, σημαίνει ανοιχτούς λογαριασμούς που πρέπει να κλείσουν.

stelios είπε...

Συγγνώμη για το σεντόνι. Δεν το κατάλαβα. Αποροφήθηκα.

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Στέλιο, καλωσήρθες! ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου, το οποίο ήταν ένα ευπρόσδεκτο σεντόνι και μια πολύτιμη ανδρική (επιτέλους) άποψη. να είσαι καλά και να ξανάρθεις!