Εγώ κι εσύ (κι εσύ βέβαια)

Σε μια όχι μακρινή εποχή, σας είχα πάρει τα αυτιά (κι ένας Θεός ξέρει και τι άλλο), ότι χρειάζομαι έναν σύντροφο κλπ κλπ κλπ, ανέβασα και σχετική ανάρτηση μάλιστα με το πώς τον ήθελα, τι προδιαγραφές έπρεπε να πληροί και άλλα πολλά. Το ίδιο ευχόμουν κι από μέσα μου, έλεγα ότι έχω βαρεθεί να είμαι μόνη, ότι έχω πήξει με τα ίδια και τα ίδια και παρακαλούσα να εμφανισθεί στο δρόμο μου ένας άνθρωπος της προκοπής, σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα πάντα.

Η ζωή όμως, ξέρει πάντα καλύτερα από εμάς. Κι άκουσε μεν την ευχή μου, όμως την πραγματοποίησε πρόσφατα με πολύ σοφότερο τρόπο. Γιατί αντί γκόμενου, μου έστειλε κάτι πολύυυυυυυ καλύτερο: δύο καινούριους φίλους, όχι φίλους, κολλητούς!

Είναι ζευγάρι, πολύ νέοι, πολύ αγαπημένοι, πολύ ενδιαφέροντες, πολύ αγαπησιάρηδες. Και πολύ ανοιχτοί. Ανοιχτοί στην επικοινωνία. Ανοιχτοί στους ανθρώπους. Με μια γλυκύτητα στο λόγο και τις πράξεις που σπάνια συναντάς πια. Ειδικό εγκώμιο θα πλέξω στον Α, καθότι χρισθήκαμε πιο κολλητοί, αφού η Λ είχε ήδη το έτερο κολλητό της ήμισυ, αυτό όμως ουδόλως σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω την ίδια χαρά μέσα μου όταν μιλάω μαζί της.

Ο κολλητός που λέτε είναι από εκείνη την πάστα που πίστευα ότι είχε εκλείψει από τον πλανήτη μαζί με τους βροντόσαυρους. Άνθρωπος αλέγκρος, τρυφερός, προστατευτικός, με απίστευτο χιούμορ. Από εκείνους τους υπέροχους τύπους που θα σε πάρουν τηλέφωνο έτσι, για να σε ακούσουν. Που θα σου στείλει μήνυμα για να μάθει πώς πάει η μέρα σου. Που θα σε πει "ψυχούλα μου" και θα ξέρεις ότι το εννοεί. Που θα σε αφήσει από την πρώτη στιγμή να πάρεις χώρο μέσα του και θα σε εμπιστευτεί χωρίς επιφυλάξεις. Που θα ξέρεις ότι από τη στιγμή που "σφίξατε χέρια" κι είστε φίλοι, θα είναι έτσι, πάει και τελείωσε (αν άλλαζες και ομάδα ρε κολλητέ, τι ωραία που θα ήμασταν!). Που θα του πεις και τα προβλήματά σου που λέει ο λόγος και θα σε ακούσει πραγματικά. Που όταν τον χρειαστείς θα είναι πάντα εκεί. Που θέλεις να είσαι κι εσύ πάντα εκεί για αυτόν. Κι όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Τ' ακούς φιλαράκι; Έπαθα κεραυνοβόλα φιλία με την πάρτη σου!

Θα σταματήσω εδώ την εξομολόγηση, αλλά θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος στα σίγουρα. Ελπίζω να έχετε κι εσείς στη ζωή σας τέτοιους φίλους. Και ξεκαθαρίζω ότι βέβαια έχω κι άλλους φίλους, κυρίως όμως γυναίκες. Η διαφορά είναι ότι συνήθως πίστευα πως αληθινή φιλία, άδολη και ειλικρινής, δεν μπορούσε να στεριώσει με έναν άντρα. Και να που ήρθε ο Α και διέψευσε την γριέντζω την Κοκκινοσκουφίτσα (ευτυχώς!)

Κλείνω εδώ για σήμερα. Όταν θα διαβάζετε αυτή την ανάρτηση, θα μπαίνει Φεβρουάριος. Να είστε καλά, να περνάτε καλύτερα και καλή μας εβδομάδα!

Υ.Γ. Κάντε λίγη υπομονή, και τη Δευτέρα πιστεύω ότι θα απαντήσω σε όλα τα σχόλια που η γαϊδούρα έχω αφήσει μόνα κι ορφανά. Ευχαριστώ για την κατανόηση!

Πολλά Φιλιά

Κ.

Kι άλλο χαρούμενο ποστ; Μα πόσο πια;;;

Εχθές είχα να πάω σε μια ποινική δίκη στο Πλημμελειοδικείο Πειραιά. Σπανίως μου τυχαίνει αυτό, καθώς είμαι δικηγόρος Αθηνών αλλά και επειδή δεν ασχολούμαι πολύ με το Ποινικό Δίκαιο. Οπότε ξεκίνησα και πήγα από νωρίς στο δικαστήριο ώστε να παρακολουθήσω και λίγο την διαδικασία όπως γίνεται εκεί.
Ξελιγώθηκα στο γέλιο. Θα σας πω μόνο δύο περιστατικά που συνέβησαν και θα καταλάβετε.
1) Μετά την εξέταση των μαρτύρων, ο Πρόεδρος της έδρας ρωτά τον Εισαγγελέα δίπλα του τι προτείνει επί της αθωότητας ή της ενοχής του κατηγορουμένου και ακολούθως αν έτσι κριθεί, επί της ποινής του. Σε μια λοιπόν από τις δικαζόμενες υποθέσεις, μάρτυρας ήταν μια 60χρονη νταρντάνα με ύφος και λίκνισμα μπεμπέκας. Δίνει την κατάθεσή της και ακολούθως όπως είπαμε πριν, ρωτά ο Πρόεδρος (ο οποίος σημειωτέον ήταν ένα λουκουμάκι το πολύ 36 ετών - συγχαρητήρια στη Σχολή Δικαστών που περνάει φαίνεται τελευταίως από casting τους υποψήφιους): "Τι προτείνετε;"

Κι ακούγεται η νταρντάνα με λάγνα φωνή "Δεν ξέρω, εσείς τι προτείνετε;;;"

Αποσβολωμένος ο Πρόεδρος της λέει "Τίποτα, δεν το είπα σε εσάς, στον κύριο Εισαγγελέα το λέω"

"Α, συγνώμη, δεν κατάλαβα, κάντε τη δουλειά σας, δεν σας ενοχλώ" (!!!!!!!!!!)

2. Καταθέτει μάρτυρας ένας 80χρονος παππούς, αλλά πολύ κοτσονάτος και μαυροφορεμένος. Μόλις έχει σηκωθεί κι έχει δηλώσει τα στοιχεία του στην έδρα. Τον ρωτά ο Πρόεδρος "Θρησκευτικό ή πολιτικό;" (Όρκο εννοούσε)

Κι απαντά ο παππούς βροντερά "Θρησκευτικό, για. Είναι γάμος ο πολιτικός; Κι είστε και Πρόεδρος!"

Σας λέω μου έφυγαν όλα. Αλλού οι τσάντες, αλλού ο καφές, αλλού εγώ. Πέρασα πάααααρα πολύ ωραία και σκοπεύω από εδώ και πέρα να πυκνώσω τις επισκέψεις μου προς αυτά τα δικαστήρια, γιατί μου φτιάχνουν πολύ τη διάθεση

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας!!!!

Την κατάλληλη στιγμή!

Τον τελευταίο καιρόν, νιώθω σαν τον μετανάστη στην δική μου γηηηη. Εξηγώ: μπαίνω εδώ μέσα, ανεβάζω κάτι πού και πού έτσι για να λέω ότι δεν κρεμάσαμε ταμπέλα "Κλειστόν" και σχεδόν ποτέ δεν απαντάω στα σχόλιά σας εγκαίρως. Συγχωρείστε με για αυτό, υπάρχει μεγάλη έλλειψη χρόνου και πράγματα που τυρρανούν το μυαλό, οπότε αφαιρούμαι πολύ.

Σήμερα, Παρασκευή γαρ, με είχαν πνίξει οι τύψεις και είπα "Πάει, τελείωσε, θα επανορθώσω αμέσως". Αν κοιτάξετε λοιπόν τα προηγούμενα, θα δείτε ότι απάντησα σε όλα τα υπέροχα, καταπληκτικά, γεμάτα αγάπη σχόλιά σας και ανέβηκε πολύ η διάθεσή μου. Θυμήθηκα πώς ήταν από τον πρώτο καιρό που άνοιξα αυτην εδώ τη γωνίτσα, πόσο όμορφα ήταν να διαβάζω τα σχόλιά σας, να παίρνω και να δίνω απαντώντας σας θετική ενέργεια. Υπέροχο, φυσικό χάι.

Δεν μου έφτανε λοιπόν η χαρά της επικοινωνίας, αλλά διαπίστωσα ότι κάποιοι από εσάς συνομωτήσατε γλυκά για να μου προσφέρετε το άνωθι βραβείο (μα δεν είναι φοβερό; φωτεινό; δεν ταιριάζει με το σήμα - μαργαρίτα;;;). Ό,τι χρειαζόταν το μπλογκ και η ψυχή μου αυτό τον καιρό. Να είστε καλά stavroula, λύκε, μαριώ, fri, που με θυμηθήκατε και με τιμήσατε με ένα τόσο χαριτωμένο βραβείο.

Λοιπόν, οι κανόνες λένε ότι κι εγώ με τη σειρά μου πρέπει να το αποδώσω σε 12 φίλους που τα μπλογκ τους να είναι αντίστοιχα ηλιόλουστα. Λέω να κλέψω και να το δώσω σε 12 Χ 4, για να βγάλω το άχτι μου από προηγούμενη φορά που το πρότεινα πάλι και δεν έτυχε θετικής ανταπόκρισης το αίτημά μου. Όχι, μην ανησυχείτε, πλάκα κάνω. Μετά πόνου ψυχής, θα περιοριστώ στους 12, να ξέρετε όμως ότι η απαρρίθμηση είναι εντελώς ενδεικτική. Υπάρχουν ακόμη πολλά πολλά πολλά ονόματα που έχω στο μυαλό μου.

Έχουμε και λέμε:

Το παρόν βραβείο απονέμω στους

1. Πιπίτσα μου

2. Τουρνέ, γιατί ξέρει να τρώει και με λιγώνει με τις περιγραφές του

3. Πρόβατο, που με κάνει να γελάω, να σκέφτομαι και να δακρύζω ενίοτε

4. Νέλλη

5. Ντοροθάκι

6. Ευρύνοο

7. και το ασορτί του φυσικά τη Χρυσοχέρα

8. Μάτα, που έκανε θεαματικό come back (και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό)

9.Λίνα, την δασκάλα

10. Στα υπέροχα Κουπέπκια

11.Αννούλα

12. κολλητοί

Κλέβω, γιατί πρέπει πρέπει πρέπει να πω κι άλλους λίγους

13. Μαράκι

14. basnia

15. και τέλος, αλλά όχι τελευταίος, ο γιωρίκας

Αυτά! Να είμαστε όλοι καλά, να περνάμε ωραία και τα ξαναλέμε πρώτα ο Θεός τη Δευτέρα, μετά από ένα υπέροχο σαββατοκύριακο!!!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

Μουσικούλα βάλαμε τελευταία; Δεν βάλαμε!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Ευτυχία είναι .....

1) ... Να είσαι στα πρόθυρα της απόλυσης/παραίτησης (και να μην έχει ξεκαθαριστεί ακόμη), να μην πηγαίνει τίποτα καλά, να έχει πέσει το ηθικό στο πάτωμα και ξαφνικά μια φίλη, που δεν της έχεις φερθεί και με τον καλύτερο τρόπο, να σου τηλεφωνεί να σε δει παραμονές Πρωτοχρονιάς και να σου κάνει δώρο τις παραπάνω πιτζάμες - δεν είναι ΤΕΛΕΙΕΣ;;;; Ευχαριστώ Χαρίκλεια μου!!!!!!!!!! (κλικ στο ονοματάκι για λεπτομέρειες)

2) ...Να έχεις φοβηθεί πολύ, πάρα πολύ, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα προλάβεις να το ξαναζήσεις, κι όμως να είναι πάλι η γιορτή του μπαμπαΓιάννη, να είναι στο σπίτι μας γερός και δυνατός και να τον χαιρόμαστε. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ, ΣΤΟΛΙΔΙ ΜΟΥ, ΚΟΡΩΝΑ ΜΟΥ, ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!! Κερνάμε τα άνωθεν γλυκάκια!

3) ... Να έχω όλους εσάς να ακουμπήσω τη χαρά μου κι ό,τι άλλο μου συμβαίνει, να μπορώ να σας ευχηθώ να είστε κι εσείς ευτυχισμένοι και σε όσους γιορτάζουν να στέλνω τις ευχές μου ξανά φέτος.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!!!