Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Όχι το ποστ της τεμπέλας

Καλή μέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα φίλοι μου! (Κοιτάξτε τι ωραία που ακούγονται τρεις ευχές σε μία πρόταση). Ελπίζω το Σαββατοκύριακό σας να λιώσατε κι εσείς στους καναπέδες όπως εγώ, ειδάλλως να φύγατε για ωραία διήμερα ή για ατελείωτες βόλτες με τους δικούς σας ανθρώπους, αψηφώντας το κρύο που άρχισε να μας δείχνει τις προθέσεις του για φέτος.
Σήμερα σκεφτόμουν να αναρτήσω το ποστ της τεμπέλας. Ξέρετε, εκείνο που επειδή δεν έχω έμπνευση, αλλά θέλω πολύ να γράψω για να επικοινωνήσω μαζί σας, ας πούμε για το καλό της εβδομάδας, ανεβάζω ένα βίντεο, ένα ωραίο κατά τη γνώμη μου τραγουδάκι και τέλος. Καθόλου μεμπτό, αλλά λίγο βρε παιδί μου. Λίγο κι εύκολο. Τελικά αντιστάθηκα στα ταπεινά μου ένστικτα και βρήκα θέμα να ασχοληθώ. Ιδού:
Τελευταία με έχει πιάσει μια εργασιομανία, όχι αδικαιολόγητα βέβαια, γιατί οι δουλειές τρέχουν ανελέητα κι από πίσω τους τρέχω κι εγώ. Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου, είχα βγει για καφέ με μια φίλη μου που συμπτωματικά μένει κοντά στο γραφείο μου. Αφού γυρνούσαμε κι ήμουν έτοιμη να φύγω για το σπίτι μου, σκέφτηκα "Και δεν πετάγομαι λίγο από το γραφείο να δω κάτι χαρτιά που έχω αφήσει; Μισή ωρίτσα μόνο και έφυγα". Αμ δε; Μόλις ήρθα εδώ κι άνοιξα λίγο τον υπολογιστή να χαζέψω, με έπιασε μια χαρά και μια δημιουργικότητα κι άρχισα να συντάσσω μια έφεση. Όταν ξανακοίταξα το ρολόι μου, ήταν πέντε και μισή το πρωί (;). Τα μάζεψα γρήγορα γρήγορα και ξεκίνησα να προλάβω το πρώτο πρωινό δρομολόγιο του μετρό. Και το πρόλαβα. Και ενώ νόμιζα ότι θα είναι άδειο, τι είδαν τα ματάκια μου; Μια ολόκληρη διμοιρία ανθρώπων είχαν αρχίσει τη μέρα τους ή τελείωναν την προηγούμενη, από όσο μπορούσα να συμπεράνω από το ντύσιμο και την έκφραση των "ξενύχτηδων" (Αχ, αυτούς πόσο τους ζήλεψα!).
Κατεβαίνοντας στο μετρό του Αιγάλεω και περιμένοντας το λεωφορείο για το σπίτι μου, ώρα 6 το πρωί, πίσσα σκοτάδι ακόμη έξω, διαπίστωσα ότι γύρω μου ο κόσμος πλήθαινε. Τι υπέροχο μωσαϊκό ήταν αυτό! Ζευγαράκια και παρέες που γυρνούσαν από μπαρ, γιαγιάδες που έχοντας μαζί το εργόχειρό τους πήγαιναν να φυλάξουν τα εγγονάκια τους, γιατί οι γονείς τους δούλευαν, έφηβοι που ξεκινούσαν τη μέρα τους στο γυμναστήριο από νωρίς, στρατιώτες που περίμεναν το δρομολόγιο για το στρατόπεδο, άλλοι αξιωματικοί με γυαλιστερές στολές και ύφος χιλίων καρδιναλίων, οικιακές βοηθοί που μιλούσαν στη γλώσσα τους χαρούμενες και ζωηρές, "πεταλούδες της νύχτας" που τέλειωσαν τη βάρδια και πήγαιναν για ύπνο, μεθυσμένοι παππούδες που δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιοι σχεδόν, ταξιτζήδες στη σειρά, μικροπωλητές, και μέσα σε όλους αυτούς κι εγώ, να μπορώ να τους παρατηρώ αόρατη. Το καλό της μεγάλης πόλης, αν θέλεις να χαθείς, εύκολα χάνεσαι μέσα στο πλήθος. Αν είχα μια φωτογραφική, θα είχα τώρα πολλές πολλές φωτογραφίες. Αλήθεια σας το λέω, όλη η εικόνα μου άρεσε πολύ. Γενικά μου αρέσει να νιώθω ότι δραπετεύω, ότι βγαίνω από τον κανονικό τρόπο ζωής μου και απολαμβάνω να μου συμβαίνει κάτι "έκτακτο", έξω από τα συνηθισμένα, όπως το παραπάνω. Νιώθω ότι μπορώ να αναπνεύσω πιο ελεύθερα. Και ο παλμός της πόλης εκείνη την ώρα ήταν τελικά πολύ πιο δυνατός από όσο μπορούσα να φανταστώ κι ας ήταν καθημερινή, κι ας ήταν ώρα δύσκολη.
Αυτή η πόλη πραγματικά ποτέ δεν κοιμάται.

18 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΘΑ ΑΠΟΘΑΝΑΤΙΖΑΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

Savvina είπε...

Το χάσιμο που ένοιωθα όταν έμενα στο κέντρο της Αθήνας ήταν μοναδικό.
Μπορούσες να κάνεις ότι ήθελες χωρίς να σε προσέξει κανείς.
Καλό σου μήνα Κοκκινοσκουφίτσα.
Καλή εβδομάδα.
Καλή σου μέρα.
Φιλιά.

υγ: καλή και η εργασιομανία, αλλά γεύσου κάθε στιγμή της ζωής με καλή παρέα...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,καλό μήνα Κοκκινοσκουφίτσα!Σε απάντηση για το σχόλιο σου σε προηγούμενη ανάρτηση,ναι έχω διαβάσει το "μυστικο"αλλά η θετική ενέργεια είναι στάση ζωής πια για μένα.
Να είσαι καλά, να εργάζεσαι αλλά να μην ξεχνάς και να ζεις στιγμές!Φιλάκια!

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Αχχχχ πόσο καιρό έχω να πάω μπουζούκια, μου έχουν λείψει τόσο πολύ ρε γμτ :(
Θέλω μπουζούκια, μετά βρώμικο στη Μαβίλη και μετά τραμ προσπαθώντας να στηριχτώ απ τις χειρολαβές με την 12ποντη τακούνα!
Καλό μήνα και καλή επαναφορά! :)

Ευρύνοος είπε...

Απόψε είμαι εγώ ο τεμπέλης..
μάλλον κουρασμένος..

αλλά ας σχολιάσω την αποψινή σου ανάρτηση..
πόσο διαφορετικά βλέπει ο καθένας την πραγματικότητα ε;
αλλιώς ο φαντάρος, αλλιώς ο μεθυσμένος, αλλιώς η πεταλούδα της νύχτα..
και τελικά ο παρατηρητής πόσο ψηλά νοιώθει ε;
δέν το λέω με ειρωνία αλλά έχω αισθανθεί αυτό το συναίσθημα, με την έννοια οτι όταν βρίσκεσαι σε ένα μέρος που δέν σε έχει αποροφήσει η καθημερινότητα, "βλέπεις"..
βλέπεις πολύ περισσότερα απο όσα θα έχανες αν πήγαινες στην δουλειά σου ή αν έκανες κάτι τόσο "καθημερινό"..

ωραίες τέτοιες παρατηρήσεις..

καλό βράδυ :)

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

JK μου, εσύ να είσαι καλά! Καλή εβδομάδα και καλό μήνα!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Savvina μου, και τώρα Αθήνα μένεις, απλώς λίγο λιγότερο στο κέντρο...
Για την ποιότητα ζωής που λέγαμε, άσε, τώρα τελευταία τα έχω δει όλα. Θα πάω σπίτι να λουστώ με τις συμβουλές σου, μήπως χαλαρώσω λίγο. Καληνύχτα κούκλα!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Με τα φτερά της ψυχής, κι εγώ το έχω διαβάσει, αλλά πιστεύω περισσότερο στη θετική ενέργεια που βγαίνει από μέσα μας αυθόρμητα. Λοιπόν, για να δείτε πως μετράνε αυτά που λένε, μόλις τελειώσω τα σχόλια εδώ, θα κλείσω και θα φύγω από το γραφείο. Άμα πια!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Mάγισσα Κίρκη μου, me too! me too! Ή για χαζοξενύχτι στην Πλάκα και το Θησείο με τα φιλαράκια, χωρίς έγνοιες και θέματα.. Αχ!!!
Γιατι καλή επαναφορά καλέ; Δεν είχα διακτινιστεί κιόλας! Εσύ όμως και το μπλογκ σου από ό,τι βλέπω, όσο πάτε και ανθίζετε και σας καμαρώνω και τους δύο! Φτου φτου σκόρδα!!!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Eυρύνοε, μόνο τεμπέλης δεν είσαι.
Εγώ όμως που είμαι, θα συμφωνήσω απαντώντας σου τούτο "Τhe beauty is in the eye of the beholder"

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Σαν να βλέπω σκηνές από ταινία.... μου κάνει όλο αυτό όπως το περιγράφεις. Ξένος, ανάμεσα σε ξένους.... Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει, με τον δικό του τρόπο, στη μεγάλη πόλη.... Εγώ βρίσκω και μια μελαγχολία σε όλο αυτό το σκηνικό, τι λες;
Άστο καλύτερα μην με παίρνεις στα σοβαρά..... εγώ βλέπω φαντάσματα παντού......μη με παρεξηγείς.
Όσο για διασκέδαση.... με τις δουλειές που έμπλεξα τελευταία ούτε το κλασσικό Σάββατο στο ταβερνάκι δεν μπορώ να πάω, που πηγαίναμε με μια καλή παρέα και πίναμε τα τσιπουράκια μας......
Άστα άστα.....
Καλό βράδυ γλυκιά μου, καλό μήνα και καλή εβδομάδα!!!!

Tzeve είπε...

αν δε δουλεύατε και σεις οι δικηγόροι θα ήτο ο κόσμος μας καλύτερος...for sure

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

stavroula μου, δεν έχεις άδικο, υπάρχει μια μελαγχολία σε όλο αυτό το σκηνικό, που όμως κατά τη γνώμη μου δεν του στερεί την ομορφιά του.
Οι δουλειές έχουν τον τρόπο τους να μας απορροφούν όλους καλή μου. Αρκεί να έχουν ωραίο αποτέλεσμα και τότε ξεχνάμε τους κόπους. Στο εύχομαι κορίτσι μου!!! Καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Λασπολόγε, θα πατήσω τον όρκο που έχω κάνει σχετικά και θα σου απαντήσω τούτο: Αν δεν υπήρχαν οι δικηγόροι χρυσό μου, τότε ποιος θα προστάτευε τον κόσμο από τον κλάδο σας;;;

maria είπε...

κάνεις λάθος, η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που δε κοιμάται ποτέ :Ρ

Matriga είπε...

Καλή σου μέρα και καλό μήνα να έχεις! Εύχομαι ο πατέρας σου να είναι πολύ καλά. Με τα αποτελέσματα του πατέρα μου ακόμα ψαχνόμαστε... Οι γιατροί δεν βρίσκουν άκρη και κάνουν πειράματα με εξετάσεις επί εξετάσεων. Ο Θεός να το λυπηθεί.

Και μένα μου αρέσει να αλλάζω παραστάσεις και να ξεφεύγω από την καθημερινότητα μου. Πολλές φορές αλλάζω το δρόμο για να αλλάζω εικόνες.

Πολλά φιλιά

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Nτάξει κοπελιά, το καταλάβαμε ότι έχεις στερητικό :P
(και για την ιστορία, ναι, δεν κοιμάται, αλλά όλη την άλλη μέρα την βγάζει στις καφετέριες ... :PPPP)
Πολλά φιλιά!

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

matriga, καλό μήνα. Μανίκι σου έτυχε με τον πατέρα σου. Εύχομαι να τελειώσει γρήγορα η ταλαιπωρία σας....
Κι εγώ το κάνω αυτό όταν θέλω λίγο να ξερουτινιάσω. Να είσαι καλά!